سرنوشت شوم و عبرت آمیز قاتلان امام حسین علیه السلام پس از واقعه کربلا
سرنوشت شوم و عبرت آمیز قاتلان امام حسین علیه السلام پس از واقعه کربلا
حادثه کربلا، نقطه‌ای تاریک و خونین در تاریخ اسلام است که ظلم و ستم دشمنان اهل بیت علیهم السلام را به وضوح نشان می‌دهد.
قاتلان امام حسین علیه السلام پس از این واقعه جانکاه، هر یک به گونه‌ای گرفتار عذاب و نابودی شدند و سرنوشت تلخ و عبرت‌آمیزی یافتند که در تاریخ ثبت شده است.
حادثه کربلا، نقطه عطفی در تاریخ اسلام است که مظلومیت امام حسین علیه السلام و یاران آن حضرت را نشان داد و سرنوشت تلخ قاتلان آن بزرگواران نیز گواهی بر عدالت الهی است.
در تاریخ طبری آمده است که یزید بن معاویه، آمر و عامل اصلی شهادت امام حسین علیه السلام، پس از واقعه کربلا به شکلی دردناک و غم‌انگیز هلاک شد.
روایت شده که یزید در صحرا هنگام شکار از همراهان خود جدا افتاد و در برخورد با یک صحرانشین، به دلیل غرور و تکبرش، هدف شمشیر او قرار گرفت و کشته شد.
این پایان تلخ، سرنوشت شخصی است که به دستور او، خون پاک امام حسین علیه السلام ریخته شد.
مقتل الحسین خوارزمی نوشته است که عبیدالله بن زیاد، فرمانده خشن و ظالم، که مسلم بن عقیل را به شهادت رساند و پس از کربلا خانواده حضرت سیدالشهدا علیه السلام را اسیر کرد، در نهایت در جنگی سخت با سپاه مختار ثقفی شکست خورد و کشته شد.
ابراهیم بن مالک اشتر، فرمانده سپاه مختار، خود در نبرد تن به تن عبیدالله را به هلاکت رساند، تا عدالت به نحوی تاریخی اجرا شود.
در کتاب المناقب ابن شهر آشوب آمده است که عمر بن سعد، فرمانده لشکر عبیدالله بن زیاد در کربلا و عامل اصلی آغاز خونریزی، پس از مدتی نتوانست حکومت ری را به دست آورد و سرانجام به دست مختار ثقفی به قتل رسید.
او که در زیارت عاشورا مورد لعن قرار گرفته است، پس از قیام مختار بارها مجبور به فرار شد و سرانجام در اسارت به دست خونخواهان امام حسین علیه السلام کشته شد.
کتاب بحار الانوار از مرحوم مجلسی نقل می‌کند که شمر بن ذی الجوشن، یکی از منفورترین افراد حاضر در کربلا و مسئول شهادت امام حسین علیه السلام در قتلگاه، پس از فرار از کوفه توسط مختار ثقفی و سپاهش تعقیب و دستگیر شد و در نهایت کشته شد.
سر او برای محمد بن حنفیه فرستاده شد تا انتقام خون مظلوم امام حسین علیه السلام گرفته شود.
کشف الغمه اربلی گزارش می‌دهد که محمد بن اشعث، یکی دیگر از قاتلان، پس از قیام مختار از کوفه گریخت و در نهایت در سال 67 هجری قمری در جنگ با مختار کشته شد.
او که در روز عاشورا نسبت به انتساب امام حسین علیه السلام به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله انکار کرد، سرانجام به کیفر اعمال خود رسید.
لهوف سید بن طاووس می‌نویسد که حرمله بن کاهل اسدی، تیرانداز ظالم که حضرت علی اصغر علیه السلام را به شهادت رساند، پس از دستگیری توسط مختار، ابتدا دست و پایش قطع شد و سپس در آتش سوزانده شد.
این حکم نشانگر نفرت عمیق و انتقام حق‌جویانه شیعیان از قاتلان مظلومان کربلا است.
ابن کثیر در البدایه و النهایه گزارش می‌دهد که عبد الله بن ابی حصین، که به همراه دیگران آب را بر امام حسین علیه السلام و یاران آن حضرت بست، پس از واقعه کربلا به بیماری سختی دچار شد که درمان نداشت و در نهایت از دنیا رفت.
این سرنوشت، نمونه‌ای از کیفر الهی برای کسانی است که در حق اهل بیت علیهم السلام ظلم کردند.
در نهایت، قصه تلخ و عبرت‌آمیز قاتلان امام حسین علیه السلام حکایت از عدالت الهی دارد که دیر یا زود، ظالم را به سزای اعمالش می‌رساند.
این داستان‌ها که در منابع معتبر تاریخی و مذهبی ثبت شده‌اند، یادآور مظلومیت بزرگ‌ترین شهید تاریخ اسلام و انتقام الهی از قاتلان اوست.
