کتاب “من لا یحضره الفقیه” ، مجموعه ای ارزشمند از روایات اهل بيت عليهم السلام درباره مسائل فقهى و احكام شرعی
کتاب “من لا يحضره الفقيه”، تالیف شيخ صدوق ( ابو جعفر محمد بن على بن حسين بن بابويه قمى)، از علماى برجسته شيعه در قرن چهارم هجرى است، و حاوی مجموعه ای از روايات اهل بيت عليهم السلام درباره مسائل فقهى و احكام شرعى است.
کتاب “من لا يحضره الفقيه”، تالیف شيخ صدوق ( ابو جعفر محمد بن على بن حسين بن بابويه قمى)، از علماى برجسته شيعه در قرن چهارم هجرى است، و حاوی مجموعه ای از روايات اهل بيت عليهم السلام درباره مسائل فقهى و احكام شرعى است.
کتاب “من لا یحضره الفقیه”، از ارزشمندترين منابع روايى شيعه به شمار مىآيد و يكى از چهار كتاب معتبر روايى شيعه است و هر مجتهدى در اجتهاد و استنباط احكام شرعى بايد به روايات آن توجه داشته باشد. شيخ صدوق در اين كتاب رواياتی فقهى را كه از ديدگاه خود صحيح و معتبر بوده، جمع آورى کرده است.
این کتاب از زمان نگارش، مورد توجه و استقبال علماى شيعه قرار گرفته و پيوسته در مجموعههاى بزرگ و كوچك روايى بر آن استناد نموده و از آن روايت نقل كردهاند.
شيخ صدوق، من لا یحضره الفقیه را به درخواست يكى از سادات بزرگوار شهر بلخ به نام “شريف الدين ابو عبد الله محمد بن حسين” معروف به نعمت، نگاشته است.
شيخ صدوق نيز با پذيرفتن اين درخواست، فرموده است: من در اين كتاب بنا ندارم تا هر چه روايت شده را نقل نمايم بلكه فقط آن رواياتى را نقل مىكنم كه آن ها را صحيح و معتبر مىدانم و به آن فتوا مىدهم. و عقيده دارم كه ميان من و خداوند ، حجت است.
شيخ صدوق در اين كتاب فقط نام راوى اولى را كه روايت را از امام عليه السلام روايت كرده، آورده و در آخر كتاب يعنى در بخش« مشيخه»، سند خود را به آن راوى نقل مىكند تا روايات از حالت ارسال خارج، و اصطلاحا مسند شوند و استفاده از آن ها براى مراجعه كنندگان آسانتر شود.
در تأليفات شیخ صدوق ، فقط از روايت استفاده شده، و يا عبارات آن ها برگرفته از الفاظ روايات است، به حدى كه برخى از علماى شيعه مىگويند اگر درباره مسألهاى روايتى نيافتيم به الفاظ شيخ صدوق نيز مىتوانيم استناد كنيم چرا كه الفاظ ايشان همه استفاده شده از الفاظ روايات است.
