علویان در حال حاضر ۲۵ ملیون نفر یعنی حدود ۳۰ % از کل جمعیت ۸۵ میلیونی کشور ترکیه را تشکیل می دهند.
علویان، هر ساله مراسم با شکوهی را در ایام محرم الحرام برگزار می کنند.
علویان، در ترکیه امروز، حضور بسیار داشته و جزو اقلیت‌های آناتولی محسوب می‌شوند.
سوگواری علویان بر سید الشهدا علیه السلام بیشتر به صورت گریه‌های آرام برگزار می‌شود.
سوگواری همچنین به صورت عملی عبادی و به شکل روزه و امساک از غذا و خودداری از انجام بعضی امور انجام می‌شود.
در میان آنها اصلی ترین سوگ مصیبت کربلا را به صورت روزه‌داری در ۱۰ روز اول ماه محرم می‌بینیم و بسیاری از آنان روزه‌داری در این ایام را عبادتی بزرگ می‌دانند.
عده‌ای نیز ۱۲ روز روزه می‌گیرند و هر روز برای یکی از ائمه؛ زیرا داستان زندگی ائمه داستان شهادت‌های بی‌وقفه‌ای است.
در میان بعضی طوایف علوی روزه ماه محرم تا ۱۵ روز طول می‌کشد؛ ۱۲ روز به خاطر ۱۲ امام و سه روز به خاطر شهادت دو فرزند مسلم بن عقیل.
صرف نظر از امساک مردم این منطقه گاهی از بسیاری از امور روزمره نیز دست می‌کشند؛ مانند به کار بردن صابون، تراشیدن ریش، نگاه کردن در آینه، استعمال عطر، خندیدن و تفریح کردن، و بسیاری از اعمال عادی دیگر در ایام روزه غیر مجاز است.اکثریت روزه‌داران از اول روز نهم یا بعد از ظهر روز دهم یعنی عاشورا از خوردن آب امساک می‌کنند.
در شب عاشورا، گرد هم می‌آیند و به یاد امام حسین علیه السلام شعر و مرثیه می‌خوانند.
از دیگر اقدام های علویان در ایام محرم الحرام، پخت آش است. آش مخصوص عاشورا، در دیگ‌های بزرگی کـه «قـازان» می‌نامند، می‌جوشد و در میان عاشقان امام حسین علیه السلام توزیع می شود.
زیست معنوی علوی ها به طرز قابل توجهی وابسته به عاشورا است. یعنی مسأله عاشورا و امام حسین علیه السلام بیش از آنکه مسأله آیینی و مناسکی برای علویان باشد، به مثابه یک مسأله هستی‌شناسانه است.
آنها بر اساس مناسکی که برای عاشورا انجام می‌دهند، هویت خود را از دیگران جدا می‌کنند. به همین دلیل است که مناسک دهه محرم، یک جایگاه مرکزی و محوری در هویت علویان دارد.
