سالروز درگذشت عالم و محدث بزرگ شيعه “سيد رضی” گردآوردنده ی نهج البلاغه
ششم محرم ، سالروز درگذشت عالم و محدث بزرگ شيعه “سيد رضی” گردآوردنده ی نهج البلاغه است که به سال ۴۰۶ هجری قمری چشم از جهان فروبست.
ابو الحسن، محمد بن حسین بن موسى موسوى بغدادى، معروف به «سید رضى» از علمای بزرگ شیعه در سال ۳۵۹ هجرى قمری در شهر بغداد متولد شد.
سید رضی، برادر کوچک تر «سید مرتضی علم الهدی» بود و مادرش زنى دانشمند و با تقوا بود که شیخ مفید، کتاب «أحکام النساء» را به درخواست او به رشته تحریر در آورده است.
سید رضى که از شخصیت های برجسته جهان تشیع به شمار می آید ، اندیشمندی با قدرت هوش و درک و استعدادی بالا بود ، و توانست پس از تحصیل در زمینه علوم اسلامی و رسیدن به مدارج بالای علمی ، مدرسهاى در شهر بغداد تأسیس کرده و به تربیت شاگردانى در علوم اسلامى همت گمارد.
بزرگترین خدمت سید رضی، جمع آوری نهج البلاغه بود ، او در مقدمه این کتاب می‌‌نویسد: جمع‌آوری نهج‌البلاغه را شروع کردم در حالى که یقین داشتم سود و نفع معنوى آن بسیار است و به زودى همه جا را تحت سیطره خود قرار خواهد داد.
نهج البلاغه، شامل سخنان، کلمات و نامههاى گهر بار امیرالمؤمنین است که در موقعیت‌هاى گوناگون بیان فرموده یا براى افراد مختلف نوشته اند.
در ارزش این کتاب که بزرگترین فصحا و بلیغترین گویندگان در طول تاریخ افتخار خویش را در محضر نهج البلاغه بودن دانستهاند ، هم همین بس که آن را «أخ القرآن» یعنی برادر قرآن کریم دانستهاند.
سید رضی در مقدمه کتاب به این نکته اشاره کرده که آنچه مىآورد ، انتخاب شدههایى از کلمات و نامههاى امیرالمومنین است.
سید رضی در حالی که کمتر از پنجاه سال داشته از دنیا می رود ، در برخی از نقل ها وی تا زمان درگذشت ، به زیارت حضرت سیدالشهداء مشرف نشده بود و دلیل آن را این گونه بیان می نموده که طاقت حضور در برابر مرقد سید و سالار شهیدان را ندارد.
او که شاعری زبردست بود و اشعار بسیاری از خود به یادگار گذاشت ، برای اولین بار ، هنگام تشرف به زیارت سیدالشهداء علیه السلام، قصیده‌ای در وصف سید و سالار شهیدان سروده که با این ابیات آغاز شده است:
کرْبَلا، لا زِلْتِ کَرْباً وَبَلا ما لَقي عِندَكِ آلُ المُصطَفى
کربلا پیوسته اندوه و بلا بوده‌ای به دلیل مصیبت‌هایی که خاندان پیامبرصلی الله علیه و آله در نزد تو دیدند
كَم عَلى تُربِكِ لَمّا صُرِّعوا مِن دَمٍ سالَ وَمِن دَمعٍ جَرى
چه بسیار بر خاک تو فرو افتادند و چه خون‌هایی که روان شد و چه اشک‌ها که جاری شد
بر اساس برخی از نقل ها وی با سرودن این قصیده در آستانه ورودی حرم امام حسین جان به جان آفرین تسلیم می کند.
