استیو هانکه، اقتصاددان آمریکایی و استاد دانشگاه جانز هاپکینز، وضعیت مردم را در کشورهای مختلف جهان روی طیف گسترده ای که از غمگین ترین شروع شده و به شادترین ختم می‌شود، دسته بندی کرده است.
او در این پروژه به معیارهایی همچون نرخ تورم، نرخ بیکاری و وضعیت استقراض و بدهی‌های بین‌المللی یک کشور که عمدتا در چارچوب «شاخص‌های فلاکت» مطالعه می‌شوند توجه کرده و در مقابل، «رشد اقتصادی» را مهمترین عامل، برای حرکت کشورها به سوی خوشبختی تعریف کرده است.
در این فهرست، زیمبابوه، ونزوئلا، سوریه، لبنان، سودان، آرژانتین، یمن، اوکراین، کوبا و ترکیه به عنوان ده کشور غمگین جهان دیده می‌شود.
این فهرست نامی از افغانستان و ترکمنستان نبرده، اما ایران را در جایگاه 19 قرار داده است.
کشور های سوئیس، کویت، ایرلند، ژاپن، مالزی، تایوان، نیجر، تایلند، توگو و مالت به ترتیب در صدر شادترین کشورهای جهان قرار دارند.
فنلاند که به طور تاریخی عنوان «شادترین کشور جهان» را دارد، در این فهرست در رتبۀ ۱۰۹ قرار می‌گیرد. این کشورِ واقع در شمال اروپا، پیش از این در گزارش سالانه جهانی شادی، برای ششمین سال پیاپی رتبه ۱ را به دست آورده بود.
