سلطان الواعظین پرچمدار گفتگو و مناظره در دفاع از مبانی شیعه

20 شعبان المعظم سالروز درگذشت عالم ، نویسنده و واعظ برجسته ى شیعه، مرحوم سید محمد موسوی شیرازی مشهور به سُلْطانُ الْواعِظین شیرازی صاحب کتاب “شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع” است.

مرحوم سید محمد موسوی شیرازی مشهور به سُلْطانُ الْواعِظین شیرازی از نویسندگان و وعاظ شیعه ى فعال در زمینه تبیین معارف اهل بیت علیهم اسلام در  سال 1275 شمسی در تهران متولد شد. پدرش سید علی‌اکبر، معروف به اشرف الواعظین بود و نَسَب آن مرحوم با ۲۵ واسطه به امام موسی کاظم علیه السلام می رسید.

آن مرحوم تحصیلات مقدماتی خود را در مدرسه ى پامنار تهران گذراند و در سال 1286 شمسی به همراه پدرش به شهر مقدس کربلا رفت و پس از مدتی به قم مهاجرت کرد و در درس مرحوم آیت الله العظمى شیخ عبدالکریم حائری شرکت نمود.

سلطان الواعظین از برخی علما و مراجع،اجازه اجتهاد و اجازه نقل روایت داشته است. برخی از این افراد عبارتند از: آيات عظام شیخ عبدالکریم حائری، مرعشی نجفی، شیخ عبدالله مامقانی، سید ابوالقاسم طباطبایی غروی و آقا ضیاء عراقی.

آن مرحوم ضمن سفر به کشورهای مختلف از جمله هندوستان، مصر، اردن و فلسطین در مناظرات با علمای ادیان و مذاهب مختلف شرکت می‌کرد. در جلسه ى مناظره ى او با برهمائیان، گاندی رهبر سیاسی‌ ـ معنوی هند نیز حضور داشت.

حافظه ى قوی، دانش فراگیر، حوصله، صبوری تحمل مخالف و حاضر جوابی و تسلط به مبانی فقهی، روایی، تاریخی و کلامی شیعه از آن مرحوم شخصیتی برجسته ساخته بود که می‌توانست در مناظرات بر مخالفان خود فائق آمده و در زمانه‌ای که رسانه ها و فن آوری ضبط و ثبتِ آن مناظرات فراهم نبوده‌، بعدا آن مُحاجه‌ها و گفتگو‌ها را بصورت مکتوب انتشار دهد.

مهمترین نمونه ى این مناظرات در کتاب “شبهای پیشاور” گرد آوری شده است. این کتاب یکی از مهمتری آثار فارسی در دفاع مستدل از مبانی مذهب حقه ى تشیع است که حاوی مناظرات سلطان الواعظین شیرازی، با علمای اهل تسنن پاکستان می‌باشد.

این مناظرات در ده شب در شهر پیشاور پاکستان در سال 1305 شمسی و در منزل میرزا یعقوب علی خان قزلباش از رجال مهم وقت پاکستان تشکیل شد و در پی این مناظرات و در پایان شب آخر، ۶ تن از علما و بزرگان اصناف و تجار اهل تسنن پاکستان مذهب شیعه را برگزیدند.

از دیگر آثار مکتوب آن مرحوم “صد مقاله سلطانی”  و “گروه رستگاران یا فرقه ناجیه” است.

تلاشهای ماندگار آن مرحوم  به ویژه در مناظرات با اهل تسنن فصلی از گشاده رویی و استدلال گرایی و منطق گفتگو محور علمای شیعه برای دفاع از مبانی و معارف اهل بیت علیهم السلام را گشود.

سلطان الواعظین، در سال 1350 شمسى برابر با 20 شعبان المعظم 1391 قمری در تهران درگذشت و در قبرستان ابوحسین قم به خاک سپرده شد.