علویان که از اوایل خلافت بنی عباس مورد آزار و اذیت و شکنجه بودند ، به نقاط امن ایران به ویژه به مناطق کوهستانی دیلمان و گیلان مهاجرت می‌کردند.
مهاجرت سادات علوی به نقاط امن دیلمان و طبرستان علت‌های مختلفی داشت ، از جمله در این مناطق به جهت موقعیت جغرافیایی خاص ، وقوع جنگ و لشکرکشی از سوی حاکمان ظالم امکان‌پذیر نبود و از طرفی مردم این مناطق در انتخاب دین و مذهب تا حدودی آزادی داشتند.
از سوی دیگر، مردم دیلمان خصوصاً سرداران دیلمی که عباسیان را دشمن می‌داشتند ، با پناه دادن سادات علوی ، آنان را تحت حمایت خویش قرار می‌دادند و وسایل زندگی و معیشت آنان را فراهم می‌ساختند و از سوی سادات جلیل‌القدر و امامزادگان تحت تاثیر تعالیم اسلام علوی قرار می‌گرفتند.
وجود زیارتگاه‌های متعدد در گیلان دومین استان پرجمعیت شمال ایران نشان می‌دهد که این سرزمین همواره مورد توجه امامزادگان و سادات علوی بوده است و مردم گیلان نیز آنها را حمایت و پشتیبانی می‌کردند . امروز نیز حرم‌های ایشان مورد احترام و زیارتگاه مردم این سامان و عموم زائران است.
بقعه دوازده تن در ملاط ، چهار کیلومتری جنوب لنگرود یکی از این مکان‌های مقدس است که زائران بسیاری با حضور در این مضجع شریف ، حاجات خود را از خدای متعال می‌گیرند.
این بقعه مدفن ۱۲ تن از سادات کیایی است. این سادات به خاطر اینکه وطن آنها ملاط بوده به سادات ملاطی نیز معروف هستند.
مجموع افرادی که در این بقعه مدفون هستند ، به دوازده نفر می‌رسد و به همین مناسبت این آرامگاه را بقعه دوازده تن می‌نامند.
بنای حرم ، مربع با ضلع‌های یازده متری و با ایوان‌‌هایی در اطراف است که در حاشیه این ایوان‌‌ها ، ستون‌‌های چوبی قرار دارد و نقوشِ مذهبی دیوارهای آن از بهترین نمونه‌های نگاره‌های دیواری شرق گیلان است.
بام بنا سفال پوش و مقابر داخلی به شكلی ساده در كنار هم قرار دارند. این بقعه در دوره قاجاریه و معاصر مرمت شده است.
طبق شجره‌نامه‌ای كه در بقعه موجود است از این دوازده مقبره ، دو قبر متعلق به فرزندان امام سجاد علیه السلام و ده قبر دیگر متعلق به فرزندان امام محمد باقر علیه السلام است.
