فصل سرما و تداوم آوارگی شیعیان هزاره قربانی کوچ‌اجباری سنی های تندروی طالبان
صدها خانواده شیعه هزاره در ولایت دایکندی در مرکز افغانستان که حدود دو ماه قبل توسط پشتون‌های مورد حمایت سنی های تندروی طالبان از مناطق اصلی شان مجبور به کوچ‌اجباری شدند، با آغاز فصل سرما همچنان در آوارگی به سر می‌برند.
به گزارش شیعه ویوز (اخبار شیعیان جهان)؛ آنان بدون غذا، سر پناه و سوخت، در دشت و کوه تحت شرایط دشوار زندگی می‌کنند و در بدترین شرایط قرار دارند.
بیش از سه ماه از به قدرت رسیدن سنی‌های تندروی طالبان در افغانستان می‌گذرد و در طول این مدت، نیروهای وابسته به طالبان، انواع جنایت ها علیه پیروان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام را مرتکب شده اند.
از جمله این جنایت ها، کوچ دادن اجباری شیعیان از خانه و کاشانه شان است.
“محمد ضمیر” به نمایندگی از آوارگان، طی اظهاراتی گفت که آنان زیر درخت زندگی می‌کنند و با یک فاجعه انسانی روبه‌رو اند.
او هشدار داده که اگر قبل از رسیدن زمستان به آنها توجه نشود، ممکن زنان و کودکان این خانواده‌ها جان‌شان را از دست بدهند.
یکی از دیگر از نمایندگان آوارگان می‌گوید، آنها شب و روز را در غارها می‌گذرانند و به هیچ امکاناتی دسترسی ندارند. او گفته: مردم مریض‌اند و به هیچ امکانات بهداشتی دسترسی ندارند. وی یادآور شد که خانواده‌ها با افزایش سرما به مواد سوختی و غذایی دسترسی ندارند. وی هشدار داد که اگر به وضعیت آنان رسیده‌گی نشود و آنها به مناطق‌شان برنگردند، صدها خانواده با به کام مرگ خواهند افتاد.
حدود دو ماه پیش صدها خانواده مجبور به کوچ اجباری شدند. در آن زمان، دیدبان حقوق بشر در گزارشی گفت: طالبان هزاره‌ها و دیگران را براساس قومیت یا عقاید سیاسی به اجبار بیرون می‌کنند تا به حامیان خود پاداش دهند. این اخراج‌ها با تهدید و زور و بدون هیچ‌گونه روند قانونی، سوء‌استفاده جدی است که به مجازات جمعی می‌انجامد.
پس از رسانه‌ای شدن این موضوع و فشار گروه‌های سیاسی، طالبان اعلام کرد که کوچ دادن مردم این مناطق تا بهار سال آینده به تعویق افتاده و تا زمانی که قوه قضایی آغاز به کار نکند، کسی کوچ داده نمی‌شود.
بر اساس گزارش‌ها در دو ماه اخیر، صدها خانواده دیگر در ولایت‌های غزنی، قندهار، پنجشیر، ارزگان و بلخ از سوی طالبان به کوچ اجباری وادار شده‌اند که با توجه به سرد شدن هوا، اغلب این خانواده‌ها از تمام امکانات زندگی از جمله سرپناه، غذا و امکانات بهداشتی محروم اند و به گفته خودشان هنوز هیچ کمکی هم به آنها صورت نگرفته است.
