در سایه تشدید اخراج‌های اجباری مهاجران افغانستانی از ایران و پاکستان، سازمان‌های بین‌المللی از افزایش بیماری‌های واگیر، نقض حقوق انسانی و بی‌ثباتی منطقه‌ای هشدار می‌دهند.
این در حالی‌ست که آموزه‌های اسلامی بر حفظ کرامت مهاجران و حمایت از مظلومان تأکید دارد.
در هفته‌های اخیر، روند بازداشت و اخراج گسترده مهاجران افغانستانی از ایران به‌طرز نگران‌کننده‌ای شدت یافته است.
به گزارش بی‌بی‌سی فارسی، در اردوگاه‌های مرزی مانند «ادیمی» و «میلک» در زابل، وضعیت بهداشتی و انسانی بسیار وخیم گزارش شده و حتی چندین مورد مرگ گزارش شده است.
بی‌بی‌سی فارسی از مرگ محمدباقر رضایی، مهاجر شصت ساله‌ای خبر داده که پس از بازداشت در اردوگاه زابل جان باخته است.
با تأیید وجود آثار ضرب‌وجرح بر جسد او از سوی پزشکان بیمارستان زرنج، عمق بحران انسانی مشخص می شود،. نزدیکان او گفته اند که بدون اطلاع خانواده، پیکر او به افغانستان منتقل شده است.
بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، بازگشت گسترده مهاجران افغانستانی با افزایش شدید بیماری‌های عفونی همراه بوده است.
تنها در گذرگاه اسلام‌قلعه در ولایت هرات، صدها کودک دچار اسهال، بیماری‌های تنفسی، گال و موارد مشکوک به کرونا شده‌اند.
در همین حال، آژانس پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) گزارش داده که بیش از یک میلیون و ششصد هزار تبعه افغانستان، تنها در سال جاری میلادی به کشور بازگشته‌اند که بیشتر آنها از ایران و پاکستان اخراج شده‌اند.
بسیاری از این افراد، به‌ویژه زنان و کودکان، با دنیایی از بحران‌های اجتماعی و فرهنگی وارد کشوری می‌شوند که در آن حقوق اساسی‌شان به‌شدت محدود است.
هانا نیومن، نماینده پارلمان اروپا، رفتار ایران را «اخراج اجباری در مقیاس وسیع و بدون روند قانونی» خوانده و گفته است این مهاجران “به جهنم بازگردانده می‌شوند.
” وی همچنین کشورهای اروپایی را به دلیل تشویق پیشین به پناه‌جویی در ایران و عدم پیگیری مسئولانه، «دورو» خوانده است.
این بحران در حالی رقم می‌خورد که آموزه‌های اسلام علوی، به‌ویژه در روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام، بر حفظ کرامت انسانی، حمایت از مهاجران و رعایت حقوق مظلومان تأکید دارند.
امیرالمومنین علیه‌السلام خطاب به مالک اشتر می‌فرمایند: مردم یا برادر دینی تو هستند یا انسان‌هایی همچون تو.
در اسلام، آزار مظلوم و طرد پناه‌جو، از مصادیق ظلم شمرده می‌شود.
در شرایطی که مهاجران افغانستانی با مشکلات بهداشتی، بی‌خانمانی، تبعیض و گرسنگی روبه‌رو هستند، جامعه جهانی، دولت‌ها و کشورهای اسلامی وظیفه‌ای مضاعف دارند تا از این قشر آسیب‌پذیر با عزت و مسئولیت حمایت کنند؛ چه در مرزها، چه در اردوگاه‌ها، و چه در دل جامعه.
