تاسوعا؛ روز وفاداری، غربت و آمادگی برای عاشورا
نهم محرم، تاسوعا، در فرهنگ شیعه تنها یک روز پیش از عاشورا نیست؛ بلکه نقطه اوج غربت، ایثار و آمادگی برای بزرگ‌ترین فداکاری تاریخ اسلام است.
این روز، که به حضرت عباس علیه‌السلام نیز منتسب است، یادآور لحظاتی است که امام حسین علیه السلام و یارانش در حلقه محاصره دشمن، به استقبال مرگ با عزت رفتند.
تاسوعا، نهمین روز محرم، یکی از تأثیرگذارترین و پرفراز و نشیب‌ترین روزهای تاریخ اسلام است.
روزی که در آن، نه‌فقط مقدمات شهادت و مصیبت عاشورا رقم خورد، بلکه والاترین مفاهیم انسانی چون وفاداری، شجاعت، غربت و ایثار در قامت حضرت اباالفضل العباس علیه السلام و یاران وفادار امام حسین علیه السلام جلوه‌گر شد.
در این روز، لشکر کوفه با شدت بیشتری حلقه محاصره را بر خیمه‌گاه حضرت سیدالشهداء علیه السلام تنگ‌تر کرد.
سپاهی که با تمام توان آماده جنگی نابرابر بود، در برابر جمعی اندک اما ثابت‌قدم و مؤمن صف‌آرایی کرده بود.
تاسوعا برای شیعیان، روز اندوه و تامل است؛ روزی که در آن به غربت اهل بیت، تشنگی کودکان، و صلابت مردانی اندک اما الهی می‌اندیشند.
آیین‌های سوگواری، دسته‌های عزاداری و مجالس روضه در این روز، بیانگر عمق ارتباط معنوی جامعه شیعی با آرمان‌های عاشوراست.
روز تاسوعا به نام حضرت اباالفضل العباس علیه السلام ـ پرچمدار دشت کربلا ـ مزین شده است، همان علمدار شجاعی که نماد بی‌بدیل وفاداری و غیرت شد.
هم او که برای رفع عطش اهل بیت علیهم السلام تلاش کرد، اما فراتر از رساندن آب، جان خود را تقدیم کرد تا از حرمت خیمه‌های عاشورا دفاع کند.
تاسوعا نه‌فقط رویدادی تاریخی، بلکه مدرسه‌ای برای آموختن فداکاری، صبر، و ایمان در سخت‌ترین شرایط است.
این روز، مقدمه‌ای است بر عاشورا؛ روزی که خون بر شمشیر پیروز شد و حق تا همیشه جاودانه ماند.
تاسوعا روزی است که به عنوان مقدمه عاشورا به نام حضرت اباالفضل العباس علیه السلام مزین شد، اسطوره‌ای که وفاداری‌اش مرز نمی‌شناخت و شجاعتش لرزه بر سپاه باطل انداخت.
او جانش را نثار کرد، اما لحظه‌ای پشت به برادر نکرد.
پرچمدار غیرت و سقای تشنه‌لبان، با دستانی جدا اما قلبی سرافراز، جاودانه شد.
تاسوعا، روز تجلیل از این عظمت بی‌مثال است.
