بیست و پنجم ذی‌الحجه؛ یادگار ایثار و فداکاری اهل بیت علیهم‌السلام در سایه نزول سوره انسان
بیست‌وپنجم ذی‌الحجه یادآور روزی است که اهل بیت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در فقر و گرسنگی نذر کردند و با وجود تنگدستی، غذای خود را به نیازمندان بخشیدند.
این ایثار بزرگ، منشأ نزول سوره انسان شد که مقام رفیع اهل بیت را به زیبایی به تصویر کشیده است.
بیست‌وپنجم ذی‌الحجه سال نهم یا دهم هجری، روزی ماندگار در تاریخ اسلام است که نمونه‌ای بی‌نظیر از ایثار و فداکاری اهل بیت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله رخ داد.
امام حسن علیه‌السلام و امام حسین علیه‌السلام در کودکی بیمار شدند و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به همراه برخی صحابه برای عیادت آنان وارد خانه حضرت علی علیه‌السلام شدند.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به حضرت علی علیه‌السلام سفارش کردند که نذر کنند تا خدای متعال شفا دهد.
حضرت علی علیه‌السلام نذر سه روز روزه شکر کردند و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و خدمتکارشان فضه نیز همراهی کردند.
با اینکه وضع مالی خانواده بسیار دشوار بود، آنها جو قرض کردند و با آن نان پختند.
در هر سه شب روزه، هنگام افطار مستمند، یتیم و اسیر گرسنه به خانه آمدند و اهل بیت علیهم‌السلام سهم خود را به آنان بخشیدند و خود با آب افطار کردند.
روز چهارم، حضرت علی علیه‌السلام فرزندان خود را نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بردند و وضعیت را توضیح دادند.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بسیار متاثر شدند و دعا کردند: «وَأَغِيثَاهُ يَا اللَّهُ أَهْلُ بَيْتِ مُحَمَّدٍ يَمُوتُونَ جُوعًا»، «و ای داد، ای خدا! اهل بیت محمد از گرسنگی می‌میرند».
در همان هنگام جبرئیل نازل شد و سوره انسان را که درباره فداکاری اهل بیت علیهم السلام نازل شده بود، قرائت کرد.
آیات هشتم و نهم سوره انسان می‌فرماید: «وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا * إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا»
«و آنها غذای خود را را به‌خاطر محبت به خدا به نیازمند، یتیم و اسیر می‌دهند، و به آنان می گویند: ما شما را فقط برای رضای خدا اطعام می‌کنیم و از شما هیچ پاداش و تشکری نمی‌خواهیم»
در این آیه به تصریح بیان شده که اهل بیت علیهم السلام حتی در سخت‌ترین شرایط، غذای خود را به نیازمندان بخشیدند بدون آنکه چشمداشتی داشته باشند.
این واقعه گواهی روشن بر ایمان عمیق، فداکاری و اخلاص اهل بیت علیهم‌السلام است که برای رضای خداوند، از خود گذشتند.
همچنین یادآور این است که عبادت حقیقی همراه با خدمت به دیگران و ایثار است.
