بیستم ژوئن، روز جهانی پناهجویان، فرصتی است برای یادآوری وضعیت بحرانی میلیون‌ها پناهنده در سراسر جهان، اما در این میان زنان افغانستانی که پس از تسلط طالبان بیشترین آسیب را دیده‌اند، به شدت در سایه بی‌توجهی و فراموشی جهانی قرار گرفته‌اند.
موضوعی که در گفت‌وگوهای خبری و گزارش‌های رسانه‌هایی چون رادیو فرانسه (ار.اف.ای) و گزارش‌های سایت گالوپ به آن پرداخته شده است.
بیستم ژوئن، روز جهانی پناهجویان، یادآور بحران‌های انسانی است که میلیون‌ها انسان را وادار به ترک خانه و کاشانه کرده است.
در میان این بحران‌ها، پناهجویان افغانستانی، به ویژه زنان، به عنوان فراموش‌شده‌ترین گروه، با مشکلاتی بی‌سابقه روبرو هستند.
رسانه‌هایی مانند رادیو فرانسه (ار.اف.ای) در مصاحبه‌ای اختصاصی با نجات ولو-بلقاسم، رئیس سازمان «فرانسه سرزمین پناهندگی»، وضعیت ناگوار این زنان را مورد توجه قرار داده اند.
وی ضمن انتقاد از سکوت جهانی، از مسئولیت سنگین اروپا و جامعه بین‌الملل در قبال این بحران سخن گفته است.
پس از تسلط طالبان بر افغانستان، حقوق زنان به شدت نقض شده و بسیاری از آنان یا در داخل کشور زیر فشار زندگی می‌کنند یا به کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان پناه برده‌اند.
هرچند شرایط آنان روز به روز وخیم‌تر می‌شود، صدای‌شان کمتر به گوش می‌رسد.
نجات ولو-بلقاسم از سیاست‌های مهاجرتی اروپا انتقاد می‌کند و خواستار تسهیل صدور ویزا و فراهم آوردن مسیرهای امن برای پناهجویان زن افغانستانی است.
به گفته وی، وضعیت فعلی نه تنها یک بحران انسانی، بلکه آزمونی برای تعهد جهانی به حقوق بشر است.
کتاب تازه منتشرشده «پناهندگان؛ آنچه به ما گفته نمی‌شود» نوشته نجات ولو-بلقاسم و بنژامن من میشله نیز بر ضرورت بازاندیشی در روایت‌های موجود پیرامون مهاجرت تأکید دارد و خواستار گفت‌وگوی شفاف، سیاست‌های ساختارمند و نگرشی انسانی به موضوع پناهندگی است.
این گزارش نشان می‌دهد که تا زمانی که جامعه جهانی به مسئولیت خود در قبال پناهجویان افغانستانی پاسخ ندهد، این بحران انسانی ادامه خواهد داشت و قربانیان اصلی آن زنان هستند.
