سکوت پشت دیوارهای بلند؛ روایتی از زندان‌های پنهان زنان در عربستان
در سایه تصویرسازی مدرن از تحولات اجتماعی، زنانی در عربستان سعودی همچنان قربانی ساختارهایی هستند که به نام مراقبت، سرکوب و تحقیر را نهادینه کرده‌اند.
در حالی که مقامات سعودی با تبلیغات گسترده از اصلاحات اجتماعی سخن می‌گویند، گزارشی تازه از روزنامه انگلیسی گاردین از واقعیت تلخی پرده برداشته که در پس دیوارهای بلند مراکز موسوم به «دارالرعایا» جریان دارد.
جایی که صدها دختر و زن جوان به دلیل «نافرمانی» از پدر یا همسر، یا تنها به جرم ترک خانه، سال‌ها بدون حکم دادگاه و بدون حق تماس با بیرون، در شرایطی غیرانسانی نگهداری می‌شوند.
در این مراکز که از دهه 1960 در سراسر کشور ایجاد شده‌اند، زنان با تنبیه بدنی، اجبار به آموزش‌های مذهبی، تزریق داروهای آرام‌بخش و آزمایش‌های تحقیرآمیز روبه‌رو هستند.
به گفته «سارا الیحیی»، فعال حقوق بشر اهل سعودی ساکن لندن، دختران در این مکان‌ها با شماره خطاب می‌شوند و کوچک‌ترین نافرمانی، از جمله گفتن نام خانوادگی، ممکن است با ضربات شلاق پاسخ داده شود.
برخی از زنان به دلیل فرار از خشونت خانگی یا تلاش برای دفاع از حقوق خود به این مراکز منتقل شده‌اند.
گاردین در گزارشی می‌نویسد که برخی از ساکنان دارالرعایا به دلیل شرایط غیرقابل تحمل، اقدام به خودکشی کرده‌اند یا در پی یافتن راه فرار، از پنجره‌ها آویزان شده‌اند. حتی برخی از قربانیان با ازدواج اجباری از این مراکز رهایی یافته‌اند.
فعالان حقوق بشر معتقدند این مراکز ابزاری برای کنترل زنان و تحمیل ساختار مردسالار هستند و وجود آن‌ها با ادعای اصلاحات در تضاد کامل قرار دارد.
یک گروه حقوق بشری تأکید می‌کند که چنین نهادهایی تنها با هدف سرکوب و کنترل ایجاد شده‌اند و نه حمایت.
در حالی که عربستان به‌دنبال میزبانی رویدادهای جهانی چون جام جهانی فوتبال است، صدای زنان بی‌نام‌ونشان همچنان در پشت دیوارهای سکوت سرکوب می‌شود.
