در شرایطی که میلیاردها نفر در جهان از ابتدایی‌ترین حق انسانی یعنی سرپناه مناسب محروم‌اند، سازمان ملل متحد در نشستی بین‌المللی در نایروبی نسبت به پیامدهای خطرناک این بحران هشدار داد.
این نشست با هدف تدوین راهبردی جهانی برای مقابله با یکی از چالش‌های پیچیده و فوری عصر حاضر برگزار شد.
بر اساس گزارش مرکز خبری سازمان ملل متحد در تاریخ 30 می 2025، بیش از دو میلیارد و هشتصد میلیون نفر از جمعیت جهان از مسکن مناسب برخوردار نیستند.
از این میان، یک میلیارد و یکصد میلیون نفر در سکونت‌گاه‌های غیررسمی یا حاشیه‌نشین به سر می‌برند و بیش از سیصد میلیون نفر عملاً بی‌خانمان‌اند.
در واکنش به این بحران، نشست دوره‌ای برنامه اسکان بشر سازمان ملل در نایروبی، پایتخت کنیا، آغاز به کار کرد.
در این نشست که با حضور حدود 1200 نماینده از کشورهای مختلف برگزار شد، تدوین و تصویب برنامه استراتژیک 2026–2029 در دستور کار قرار گرفت.
این برنامه بر تضمین حق مسکن، مالکیت زمین، و تأمین خدمات اساسی برای ساکنان مناطق محروم تأکید دارد.
همچنین مسکن را یکی از پایه‌های دستیابی به صلح، مقابله با تغییرات اقلیمی و توسعه فراگیر معرفی می‌کند.
آناکلاودیا روسباخ، مدیر اجرایی برنامه موئل، در سخنرانی خود گفت: «بدون اقدام هماهنگ و فوری، این بحران، تلاش‌های جهانی برای کاهش فقر و تحقق اهداف توسعه پایدار را تضعیف می‌کند.»
وی خواستار یک رویکرد جهانی مبتنی بر کرامت انسانی، همبستگی چندجانبه و همکاری فرابخشی شد.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، نیز در پیام خود تأکید کرد که بدون فراهم کردن سرپناه، نمی‌توان جهانی قابل زیست ساخت.
او مسکن را حقی انسانی و سرمایه‌ای اجتماعی برای کرامت، امنیت و فرصت‌های برابر دانست.
مدیر اجرایی برنامه محیط زیست سازمان ملل، اینگر اندرسن، نیز با اشاره به بحران اقلیمی، هشدار داد که بی‌توجهی به شرایط سکونتی فقرا، آسیب‌پذیری آن‌ها را دوچندان می‌کند.
نشست نایروبی در حالی به پایان می‌رسد که امید می‌رود تصمیم نهایی درباره نقشه راه جدید، نقطه عطفی در مسیر حل بحران جهانی مسکن باشد.
در نگاه اسلام علوی و آموزه‌های اهل بیت علیهم‌السلام، برخورداری از مسکن شایسته، حقی الهی و لازمه کرامت انسانی است؛ سرپناه امن، ستون آرامش، و از وظایف یک حکومت عادل و زیربنای عدالت اجتماعی است.
