در حالی که کشور سال‌ها در بحران و ناامنی فرو رفته است، جوانان افغانستان به دلیل بیکاری و فقدان چشم‌انداز روشن، ناگزیر به ترک وطن و مهاجرت شده‌اند.
حکمرانی طالبان با محدودیت‌ها و سیاست‌های سرکوبگرانه، مسیر پیشرفت و توسعه را سد کرده است.
در میان کوچه‌های بی‌صدا و بازارهای نیمه‌جان افغانستان، جوانان این سرزمین که روزگاری نماد امید و شکوفایی بودند، اکنون در چنگال بیکاری و محرومیت گرفتار آمده‌اند.
گزارش‌ها از رسانه‌هایی مانند طلوع‌نیوز و بی‌بی‌سی فارسی حکایت از وضعیت وخیم اشتغال در این کشور دارد.
وضعیتی که در سایه حکمرانی طالبان، هر روز بحرانی‌تر شده است.
طالبان که پس از تسلط بر افغانستان وعده ثبات و امنیت دادند، نه تنها زمینه‌های رشد و توسعه را فراهم نکرده‌اند بلکه با محدودیت‌های شدید اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، چشم‌انداز جوانان را به کلی تیره ساخته‌اند.
ممنوعیت فعالیت‌های اقتصادی آزاد، محدودیت‌های گسترده برای آموزش و کسب مهارت‌های نوین و سرکوب هرگونه فعالیت مدنی، مسیر اشتغال و کارآفرینی را به روی نسل جوان بسته است.
به گفته گزارش‌های میدانی، بسیاری از جوانان در نبود فرصت‌های شغلی مناسب، چاره‌ای جز ترک وطن نمی‌بینند و این مهاجرت اجباری، ضربه‌ای مهلک به سرمایه انسانی و آینده افغانستان وارد کرده است.
در حالی که طالبان ادعا می‌کنند پروژه‌هایی برای بازسازی اقتصادی آغاز کرده‌اند، واقعیت میدانی نشان می‌دهد این اقدامات ناکافی و سطحی است و از ایجاد اشتغال پایدار و توسعه همه‌جانبه بسیار فاصله دارد.
افغانستانی ها، به ویژه جوانان، در حالی بار مسئولیت حفظ سرزمین و ساختن فردای کشور را به دوش می‌کشند که محدودیت‌های طالبان و فقدان حمایت‌های دولتی، آن‌ها را در بن‌بست و ناامیدی فرو برده است.
رسانه‌های داخلی و بین‌المللی بارها از بحرانی عمیق در عرصه اشتغال و مهاجرت اجباری جوانان خبر داده‌اند که پیامدهای اجتماعی و اقتصادی آن در سال‌های آینده دامنگیر افغانستان خواهد بود.
در نهایت، روشن است که بدون تغییر بنیادین در رویکرد حاکمان، ایجاد فرصت‌های واقعی کار، آزادی فعالیت‌های اقتصادی و توسعه فرهنگی، چشم‌انداز روشنی برای جوانان این سرزمین متصور نخواهد بود.
آینده افغانستان، به نیروی جوانانش وابسته است؛ اما اگر این نیرو خسته و محروم باقی بماند، سرنوشت تاریکی پیش روی کشور خواهد بود.
