آیت الله العظمی شیرازی: یکی از نشانه های ایمان جهر و بلند خواندن بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ ذکر شده است

نشست علمی روزانه آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی، روز چهار شنبه دوم ذی القعده سال 1446 برگزار شد، در این نشست هم چون جلسات پیشین ، ایشان به سوال های حاضران در جلسه ، پیرامون مسائل مختلف فقهی پاسخ دادند.

آیت الله العظمی شیرازی با اشاره به روایاتی در مورد فضلیت شروع کارها و اعمال با بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ فرمودند: در روایتی آمده: هر كاری كه با بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ شروع نشود ابتر است، و در جای دیگر آمد: هر كاری كه در آن نام خدا یاد نشود ابتر است.

معظم له در ادامه فرمودند: بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ بر اساس روایتی از امام جعفر صادق علیه السلام، عظیم ترین آیه در قرآن کریم است.

ایشان هم چنین تاکید فرمودند: یکی از نشانه های ایمان جهر و بلند خواندن بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ ذکر شده است.

آیت الله العظمی شیرازی با اشاره به آیه 32 سوره نساء : وَلَا تَتَمَنَّوْا مَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ وَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا ، در فضیلت و مزیّتی که خدای متعال بعضی را بر بعضی دیگر برتری داده ، آرزو ( و توقع بیجا ) نکنید ، که هر یک از مرد و زن از آنچه اکتساب کنند بهره‌مند شوند ، و هر چه می‌خواهید از فضل خدا درخواست کنید (نه از خلق) که خدا به همه چیز داناست ، فرمودند : انسان ، چه در مسائل مادی ، و چه در مسائل معنوی باید معتقد باشد که هر آن چه که دارد ، تفضل خداست که به او اهدا شده است ، همان گونه که اصل خلقت و عقل ، هدیه خدا به انسان است ، و هر فضیلتی که اکتسابی است و به او داده نشده ، قابل جبران است.

معظم له با اشاره به نسبی بودن فضائل فرمودند : گاه در روایات می بینیم صدقه از افضلِ اعمال شمرده شده و بعضا نیکی به پدر و مادر به عنوان افضلِ اعمال ، معرفی شده است ، که این ، یکی از موارد بلاغت است و مفهوم نسبی از آن برداشت می شود ، مثلا در روایت داریم که امیرالمومنین ، افضلِ خلق هستند ، و این دلالت بر افضل بودن امیرالمومنین نسبت به پیامبر اکرم ندارد ، بلکه به معنای افضل بودن نسبت به سایر انسان ها غیر از پیامبر است ، لذا در این گونه موارد در آیات قرآن و روایات ، باید به مناسبت حکم و موضوع و قرائن خارجی برای مفهوم واقعی این دسته از فضائل توجه کرد.

ایشان با اشاره به روایاتی در مورد ابتر شدن اعمال فرمودند : در روایتی آمده : كُلُّ أمرٍ ذي بالٍ لَم يُذكَر ، «بِسمِ اللّهِ» فيهِ فَهُوَ أبتَرُ هر كاری كه با نام خدا شروع نشود ابتر است ، و در جای دیگر آمده : کُلُّ اَمْر ذى بال لَمْ یُذْکَرْ فیهِ اسْمُ اللهِ فَهُوَ اَبْتَرُ هر كاری كه در آن نام خدا یاد نشود ابتر است ، و در جای دیگر آمده : کل امر ذی بال لم یذکر بحمدالله فهو ابت هر كاری كه در آن حمد خدا نشود ابتر است ، که همه این ها از موارد بلاغت است و به آن اضافی می گویند ، و هم در آیات قرآن و هم روایات متعارف است و هم در سخنان ما نیز وجود دارد ، مثلا وقتی می خواهیم بگوییم شخصی آدم خوبی است ، می گوییم این آدم از همه بهتر است ، و این بدان معنا نیست که حتی از پیامبران و معصومین هم بهتر است ، چرا که قصد ما از گفتن از این جمله ، این نبوده که افضل بودنِ این شخص را بر همه ی افراد بشر را بیان کنیم ، لذا این گونه موارد در آیات و روایات که مفهوم بالنسبه و بالاضافه دارد ، هم در افضل بودن و هم در حصر کاربرد دارد و به عنوان مطلق بودن نیست و از قرائن کشف می شود.