در حالی که زمزمه‌های پیوستن جمهوری آذربایجان به پیمان ابراهیم بار دیگر فضای سیاسی منطقه را داغ کرده، نزدیکی باکو به تل‌آویو از سطح همکاری‌های انرژی و نظامی فراتر رفته و به شراکتی راهبردی تبدیل شده است.
ایران در برابر این تحولات محتاطانه سکوت کرده است.
در هفته‌های اخیر، تلاش‌هایی از سوی ایالات متحده و اسرائیل برای پیوستن جمهوری آذربایجان به «پیمان ابراهیم» شدت گرفته است.
توافقی که پیش‌تر زمینه‌ساز عادی‌سازی روابط میان اسرائیل و کشورهای عربی چون امارات، بحرین و مراکش شده بود.
به گزارش یورونیوز فارسی، باکو و تل‌آویو سال‌هاست روابط نزدیکی را در قالب تبادل «نفت در برابر سلاح» دنبال می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که حدود شصت درصد از نفت مصرفی اسرائیل از آذربایجان تأمین می‌شود.
در مقابل، اسرائیل بخش قابل‌توجهی از نیازهای تسلیحاتی آذربایجان را در اختیار این کشور قرار داده است.
بنا بر داده‌های موجود، بین سال‌های 2016 تا 2021، بیش از 69 درصد از واردات نظامی باکو از اسرائیل تأمین شده است.
این سلاح‌ها نقش مهمی در پیروزی‌های آذربایجان در نبردهای قره‌باغ ایفا کردند.
از نگاه ناظران، پیوستن باکو به پیمان ابراهیم نه‌تنها به معنی رسمی‌سازی روابط نزدیک با اسرائیل است، بلکه بخشی از طرحی بزرگ‌تر برای تعمیق نفوذ تل‌آویو در همسایگی ایران نیز تلقی می‌شود.
اسرائیل طی سال‌های اخیر جمهوری آذربایجان را یکی از پایگاه‌های راهبردی خود برای عملیات اطلاعاتی علیه ایران دانسته و ایران نیز بارها درباره این حضور هشدار داده است.
با وجود افزایش تحرکات دیپلماتیک بین باکو و تل‌آویو، ایران تا کنون نسبت به زمزمه‌های پیوستن آذربایجان به این پیمان سکوت اختیار کرده است.
ناظران معتقدند این سکوت، بخشی از راهبرد تهران برای حفظ ثبات در روابط شکننده کنونی با باکو و پرهیز از افزایش تنش هم‌زمان با مذاکرات حساس با غرب است.
