ردالشمس؛ بازگشت خورشید یا بازگشت عقل به مسیر ایمان؟
معجزه «ردالشمس» که در تاریخ اسلام به‌عنوان یکی از کرامات برجسته امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام ثبت شده، تنها واقعه‌ای تاریخی نیست؛ بلکه مفهومی فراتر از زمان و مکان است که عقل و ایمان را در نقطه‌ای مشترک به هم می‌رساند.
ماجرای «ردالشمس» یکی از رخدادهای شگفت‌انگیز در تاریخ اسلام است که در منابع معتبر شیعه و اهل تسنن بازتاب یافته است.
در این واقعه، خورشید به خواست الهی بازگشت تا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام نمازش را در وقت مقرر به‌جا آورد.
این ماجرا دو بار در تاریخ ثبت شده: یک‌بار در مدینه در حضور پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله، و بار دیگر پس از شهادت ایشان، در سرزمین بابل.
بر اساس روایت، در نوبت نخست، امیرالمومنین علی علیه‌السلام به‌خاطر همراهی با پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و احترام به حال وحی، از اقامه نماز عصر بازماند.
پیامبر اکرم پس از آگاهی از این ماجرا، او را به دعا برای بازگشت خورشید دعوت کرد و خورشید به اذن الهی به جای نخست بازگشت.
در نوبت دوم، این واقعه برای یاران آن حضرت رخ داد و بار دیگر خورشید برای نماز عصر در آسمان ظاهر شد.
اما ردالشمس صرفاً یک معجزه تاریخی نیست.
در نگاه عقل دینی، چنین رخدادهایی در تعارض با عقل نیستند، بلکه فراتر از توان فهم عقل معمولی‌اند.
عقل در نظام توحیدی، محدود به محسوسات نیست و می‌پذیرد که اراده الهی بر همه قوانین طبیعت حاکم است.
در جهانی که عقل‌گرایی مفرط گاه به انکار امور فراطبیعی می‌انجامد، معجزاتی چون ردالشمس یادآور این حقیقت‌اند که عقل نیز، برای فهم برخی پدیده‌ها، نیازمند هدایت وحی و نور ایمان است.
همان‌گونه که امام صادق علیه‌السلام فرمودند، عقل حقیقی آن است که انسان را به خدا نزدیک کند.
ردالشمس، نه فقط بازگشت خورشید، بلکه بازگشت عقل بشر به جایگاه توحیدی خود است.
معجزه‌ای که نشان می‌دهد در پرتو ایمان، عقل و اعجاز نه‌تنها در تضاد نیستند، بلکه در مسیر حقیقت با یکدیگر همراه‌اند.
