دو سال از آغاز جنگ داخلی در سودان می‌گذرد؛ نزاعی خونین میان ارتش این کشور و نیروهای پشتیبانی سریع.
این جنگ، اکنون نه تنها زیرساخت‌های ملی را ویران کرده، بلکه مردمان بی‌پناه این سرزمین را گرفتار قحطی، بیماری و آوارگی گسترده ساخته است.
سودان، کشوری که روزگاری با امید به آینده‌ای روشن گام برمی‌داشت، امروز پس از دو سال جنگ داخلی، در سایه ویرانی، گرسنگی و ناامنی مطلق فرورفته است.
آن‌چه آغاز آن اختلاف بر سر قدرت بود، اکنون به بحرانی انسانی بدل شده که از بزرگ‌ترین فجایع قرن اخیر به شمار می‌آید.
در پایتخت و شهرهای بزرگ چون خارطوم و امدرمان، نشانی از خدمات اولیه چون آب، برق یا بهداشت باقی نمانده است.
بیمارستان‌ها یا ویران شده‌اند یا در تصرف نظامیان قرار دارند و پزشکان ناچارند بدون دارو و ابزار کافی، بیماران را درمان کنند.
میلیون‌ها کودک، زن و سالمند از دسترسی به خدمات درمانی محروم‌اند و بیماری‌هایی چون وبا، مالاریا و تب دنگی به‌سرعت گسترش یافته‌اند.
بیش از 26 میلیون نفر به کمک فوری نیاز دارند و قریب به 12 میلیون تن آواره شده‌اند.
اردوگاه‌های پناه‌جویان در کشورهای همسایه با کمبود شدید منابع روبه‌رو هستند و خطر گسترش بی‌ثباتی در سراسر منطقه وجود دارد.
سودان اکنون در مرز قحطی قرار دارد و سکوت جامعه جهانی تنها بر عمق این فاجعه می‌افزاید.
آتش‌بس فوری، ایجاد گذرگاه‌های انسانی، و آغاز گفت‌وگوهای سیاسی تنها راه نجات این ملت رنج‌دیده است.
کارشناسان معتقدند که جهان اگر امروز اقدام نکند، فردا با هزینه‌ای بسیار سنگین‌تر روبه‌رو خواهد شد.
