بعد از ظهور طالبان در افغانستان، هند و پاکستان هر یک سیاست‌های متفاوت و متناقضی را در قبال کابل اتخاذ کردند.
این تفاوت‌ها به تنش‌های شدیدی بین دو کشور منجر شده است، در حالی که هند از فرصت‌ها بهره‌برداری کرده و پاکستان با مشکلات سیاسی جدی مواجه شده است.
پس از روی کار آمدن طالبان در افغانستان، دو رقیب دیرینه، یعنی هند و پاکستان، هر کدام رویکردهای کاملاً متفاوتی در قبال افغانستان در پیش گرفتند.
پاکستان که تلاش داشت افغانستان تحت کنترل طالبان را به سمت روابط خصمانه با هند سوق دهد، خواستار قطع روابط طالبان با دهلی نو شد.
اما طالبان به این خواسته تسلیم نشد و همین امر به وخامت روابط اسلام‌آباد و کابل انجامید.
پاکستانی‌ها از طریق بمباران خاک افغانستان، بستن مرز تورخم، و متهم کردن افغانستان به حمایت از تروریسم، به تشدید تنش‌ها پرداختند.
در مقابل، هند با هوشیاری وارد میدان شد و تعامل با طالبان را آغاز کرد.
هندی‌ها بر روی پروژه‌های اقتصادی در افغانستان سرمایه‌گذاری کردند و به جای اقدامات خصمانه، رویکردی انسانی و عمل‌گرایانه در قبال مردم افغانستان اتخاذ کردند.
سخنان اخیر وزیر خارجه هند که تأکید داشت هند به دلیل تمایل به کمک به مردم افغانستان با طالبان تعامل می‌کند، به وضوح به رویکرد غیرانسانی پاکستان در قبال افغان‌ها اشاره دارد.
بستن مرز تورخم، یکی از جدی‌ترین مشکلات در روابط دو کشور بود که بسیاری از مردم افغانستان آن را اقدامی غیرانسانی می‌دانستند.
پاکستان اکنون در برابر سیاست‌های هند در افغانستان ضعیف‌تر از گذشته به نظر می‌رسد.
این سیلی‌های سیاسی، به ویژه در بازی با هند، پاکستان را در موقعیت بحرانی قرار داده است.
برای امنیت و پیشرفت، پاکستان اکنون ترجیح می دهد که به جای ستیز با طالبان، راهی به سوی تعامل و همکاری جستجو کند.
