تنگه هرمز به‌عنوان یکی از استراتژیک‌ترین آبراه‌های جهان، نقشی حیاتی در تأمین انرژی جهانی ایفا می‌کند.
اما در عین حال به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود و تنش‌های منطقه‌ای، یکی از خطرناک‌ترین گذرگاه‌های کشتیرانی نیز به شمار می‌رود.
تنگه هرمز، واقع در دهانه خلیج فارس، یکی از حساس‌ترین و استراتژیک‌ترین آبراه‌های جهان است که از آن حدود شانزده و نیم میلیون بشکه نفت روزانه به بازارهای جهانی منتقل می‌شود.
این گذرگاه باریک که طول آن حدود 160 کیلومتر و عرض آن در کمترین قسمت فقط 21 مایل است، نقش بسیار مهمی در تأمین انرژی جهانی و تجارت گاز ایفا می‌کند.
با این حال، موقعیت خاص جغرافیایی آن و نزدیکی به کشورهایی مانند ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس، باعث شده که این آبراه همیشه در کانون تنش‌های ژئوپلیتیک قرار داشته باشد.
در دهه‌های اخیر، ایران از این تنگه به‌عنوان ابزار سیاسی استفاده کرده است.
گاهی کشتی‌های تجاری عبوری از آن را توقیف کرده و تهدید به مسدود کردن کامل تنگه هرمز نموده است.
با این حال، مسدودسازی کامل تنگه به‌دلیل آسیب‌هایی که به صادرات نفت خود ایران وارد می‌شود، هرگز به‌طور کامل صورت نگرفته است.
کارشناسان معتقدند ایران به‌دلیل چالش‌های نظامی و تأثیرات اقتصادی، چنین اقدامی را ترجیح نمی‌دهد.
در شرایط کنونی، کشورهای بسیاری از جمله عربستان، امارات، کویت، و ایران به‌طور مستقیم به عبور نفت خود از این آبراه وابسته‌اند.
از این رو، تلاش‌های بین‌المللی برای افزایش امنیت تنگه هرمز و حفظ آزادی کشتیرانی در این منطقه ادامه دارد.
در این راستا، حضور نیروهای نظامی مختلف برای تأمین امنیت این گذرگاه حیاتی بیشتر از پیش افزایش یافته است.
باوجود این تدابیر، تهدیدهای امنیتی همچنان پابرجاست و ممکن است هر لحظه بحران‌های جدیدی در این منطقه بروز کند.
