با افزایش چشمگیر قیمت سیب‌زمینی و حبوبات در بهمن 1403، بسیاری از خانوارهای کم‌درآمد که این اقلام را جایگزین برنج و گوشت می‌کردند، با مشکلات جدیدی مواجه شده‌اند.
در شرایطی که یک‌سوم از ایرانیان در سال 1402 فقیر بوده‌اند و میزان کالری مصرفی نیمی از افراد جامعه کمتر از نیاز روزانه است، جهش قیمت این مواد غذایی می‌تواند فقر غذایی را در میان خانوارهای فقیر افزایش دهد.
این وضعیت نشان‌دهنده شدت بحران معیشتی در ایران و افزایش فشار بر طبقات ضعیف‌تر است.
همچنین، این امر می‌تواند به تشدید مشکلات بهداشتی و کاهش کیفیت زندگی در میان اقشار آسیب‌پذیر منجر شود.
