سالروز سرکوب قیام شعبانیه 1411 و نسل کشی شیعیان عراق توسط صدام

21 شعبان سالروز نسل کشی شیعیان عراق در پی هجوم سنگین نظامی نیروهای صدام به شهرهای مقدس کربلا و نجف به منظور سرکوب قیام شعبانیه 1411 می باشد، که یکی از خونبارترین جنایات تاریخی در دهه های اخیر در عراق علیه شیعیان به شمار می رود.

ماه شعبان در کنار اعیاد مبارکش برای شیعیان عراق و حتی شیعیان جهان خاطراتی تلخ را نیز یا خود به همراه دارد، خاطراتی که با کشته شدن هزاران تن از شیعیان عراق در کربلا و تعرض به حرم مطهر حضرت سیدالشهداء پیوند خورده است.

قیام مردم عراق علیه رژیم بعث عراق در سال 1991میلادی ، مطابق با 1370 شمسی سرتاسر این کشور از شمال تا جنوب را در برگرفت.

این قیام در پایان جنگ خلیج فارس و قطعنامه 670 شورای امنیت که کلیه تحرکات هوایی ارتش عراق حتی بالگردها را ممنوع کرد، به وقوع پیوست و در نتیجه آن کنترل بخش اعظم کشور به دست نیروهای مردمی افتاد.

معترضان در اندک زمانی شهر بصره را تصرف کردند و با انتشار خبر تصرف آن، برخی دیگر از مردم استان‌های عراق نیز بپا خاسته و شهرهای دیگر یکی پس از دیگری به تصرف مردم درآمد.

نابودی زیرساخت‌های اقتصادی و رفاهی عراق پس از جنگ با کویت، خسارت‌های به جامانده از جنگ با ایران ، نارضایتی‌ مردم از حکومت بعث را از دلایل قیام مردم عراق علیه صدام باید بشمار آورد.

از سوی دیگر شرایط اختناق و کشتار مخالفان در پی تقریبا سه دهه از روی کار آمدن حزب بعث و به قدرت رسیدن صدام، و تحمل کودتاهای خونبار یکی پس از دیگری ، که خود، کشتارها و اعدام بسیاری از افراد را در پی داشت ، همگی از عواملی بود که مترصد جرقًه ای برای شعله ور شدن یک قیام مردمی بود.

دقیقا در همین هنگام بود که مردم شهرهای مختلف عراق فرصت را غنیمت شمرده و خیزش تقریبا سراسری در عراق بپا خاست.

در قیام مردم عراق در شعبان 1411، چهارده استان از هجده استان عراق به تصرف مردم درآمد، و معترصان کنترل استان‌های دیالی، واسط، میسان، بصره، ذی قار، مثنی، قادسیه، بابل، کربلا، نجف، دهوک، اربیل، کرکوک و سلیمانیه را به دست گرفتند و فقط استان‌های مرکزی شامل صلاح الدین، بغداد، نینوا و الانبار در کنترل حکومت باقی ماند.

این خیزش آنقدر با شتاب و سرعت پیش رفت که ظرف تقریبا ده روز ، دولت از پای در آمده وسر در گم نمی دانست که چگونه در مقابل آن بایستد.

تحرکات مردمی در نجف اشرف ، 16 شعبان و به صورت تظاهرات در پیرامون حرم امیر المومنین آغاز گردید.

درگیری‌ها تا ظهر 17 شعبان ادامه داشت و منجر به پیروزی گروه‌های مردمی و برافراشته شدن پرچم‌های سبز در مرکز شهر گردید.

خیزش و قیام مردم در شهر مقدس کربلا نیز روز 18 شعبان آغاز شد، هر چند روز 16 شعبان درگیری‌های پراکنده‌ای در این شهر اتفاق افتاده بود.

تحرکات مردمی شهر مقدس کربلا سه روز ادامه داشت و در روز سوم مردم کنترل شهر را به دست گرفتند.

قیام شعبانیه مردم عراق 15 روز ادامه داشت، و تقریبا در این دو هفته ، عراق از دست بعثی ها خارج گردیده بود .

با همه اینها ، این قیام توسط نیروی سنگین نظامی صدام و وفادارانش در گارد ریاست جمهوری عراق به شدت سرکوب شد.

در جریان این درگیری‌ها هزاران نفر کشته و نزدیک به دو میلیون نفر از مردم عراق آواره شدند.

سه شهر نجف، کربلا و کرکوک دستخوش بیشترین خرابی‌ها شده و نیروهای بعثی در کربلا و نجف علاوه تخریب بر حرم های مطهر امیرالمومنین، امام حسین و حضرت عباس علیهم السلام، ده‌ها مسجد و حسینیه و مدرسه علمیه را منهدم کردند.

بسیاری از کتاب‌های خطی ارزشمند نیز در هجمه بعثی ها به این شهرها نابود شد.

ارتش تا بن دندان مسلح بعثی، با حمایت و پشتیبانی بالگردها به جان مردم افتادند، بعثی ها بر روی دیوارها و تانک های خود ، این شعار را نوشته بودند:

«لا شیعة بعد الیوم، یعنی پس از امروز، شیعه ای نخواهد بود».

پس از سرکوب قیام، مرحوم آیة الله العظمی سید ابوالقاسم خویی به‌همراه تعدادی از افراد خانواده و نزدیکان بازداشت و به بغداد منتقل شدند و پس از چند روز به اجبار در برابر دوربین‌های تلویزیون، با صدام گفتگو کردند.

تعدادی از روحانیون شناخته شده و نمایندگان آیة ‌الله خویی پس از سرکوب قیام اعدام ، و تعدادی از علمای شناخته شده نیز مجبور به مهاجرت از عراق مهاجرت شدند.

پس از درگیری سال 2003 در عراق و سرنگونی حزب بعث، سرکوب وقایع سال 1999 توسط دادگاه عالی جنایی عراق مورد بررسی قرار گرفت.

متعاقب آن 14 نفر از متهمان مورد محاکمه قرار گرفته و تعدادی از آنان محکوم به مرگ و تعدادی هم محکوم به زندان شدند.