سازمان ملل متحد از جذب کودکان در گروه های مسلح در افغانستان ابراز نگرانی کرده است.
گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر ملل متحد برای افغانستان می‌گوید که جذب کودکان در گروه‌های مسلح بخشی از بحران گسترده تر حقوق کودکان در این کشور است.
به گفته او، ممنوعیت آموزش، کار کودکان و مشکلات اقتصادی، کودکان را بیشتر در معرض خشونت‌های مسلحانه قرار می‌دهد.
افغانستان؛ سرزمینی که با بحران های چند بُعدی مواجه است؛ اما کودکان در این کشور، بی‌پناه ترین قربانیانِ جنگ و نابرابری اند.
در آستانه‌ی روز جهانی مبارزه با کودک سربازی، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر افغانستان، زنگ هشدار را به صدا درآورده است.
او از جذب کودکان در گروه‌های مسلح سخن می‌گوید؛ پدیده‌ای تلخ که ریشه در فقر، ناامنی و محرومیت دارد.
ریچارد بنت، گزارشگر ملل متحد با جملاتی آکنده از درد و نگرانی تأکید می‌کند که ممنوعیت آموزش، کار کودکان و مشکلات اقتصادی، آنان را بیش از پیش در معرض خشونت‌های مسلحانه قرار می‌دهد.
کودکانی که باید قلم به دست گیرند و رویاهایشان را بر صفحه‌ی دفترهای مدرسه بنویسند، امروز اسلحه به دست می‌گیرند و در میدان‌های جنگ، رویاهایشان را دفن می‌کنند.
این کودکان، قربانیانِ خاموشِ جنگ‌هایی هستند که بزرگترها به راه انداخته اند و حالا، آینده شان را به باد فنا داده اند.
اما داستان تلخ کودکان افغانستان تنها به جنگ و خشونت محدود نمی‌شود.
همزمان با این هشدارها، یک نهاد اجتماعی حمایت کننده کودکان، از معضل عمیق و ریشه‌دار ازدواج کودکان در افغانستان سخن گفته است.
این نهاد با بیانی مملو از نگرانی تأکید می‌کند که ازدواج کودکان، زندگی بسیاری از دختران جوان و خانواده‌های شان را تحت تأثیر قرار داده است.
دخترانی که باید در آغوش خانواده و مدرسه، کودکی کنند، ناگزیر به پذیرش نقش‌هایی می‌شوند که برای سن و روح لطیف شان سنگین و طاقت فرساست.
به گفته این نهاد، یکی از مهم‌ترین مشکلات مرتبط با ازدواج کودکان در افغانستان، عدم دسترسی دختران جوان به آموزش است.
در این میان، سکوت جامعه‌ی جهانی و ناتوانی حکومت ها، بر عمق فاجعه می‌افزاید.
کودکان افغانستان، چه آن‌ها که در گروه‌های مسلح به خدمت گرفته می‌شوند و چه آن‌ها که در سنین پایین به ازدواج مجبور می‌شوند، قربانیانِ بی‌صدایی هستند که آینده شان در تاریکیِ جنگ و فقر گم شده است.
و این‌گونه است که در سرزمین افغانستان، کودکی به جای آن که فصل رویا و شادی باشد، به فصل اشک و خون بدل می‌شود.
فصل‌هایی که هرگز به پایان نمی‌رسند.
