گزارش تازه سازمان ملل نشان می‌دهد که حدود چهل درصد از خانواده‌ها در افغانستان به دلیل خشک شدن منابع با کمبود شدید آب مواجه اند.
در حالی که تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌های پی‌درپی، بحران آب را به مرز فاجعه رسانده، اما طالبان برای رفع این مشکل، توان و برنامه ای ندارند.
دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل (اوچا) در تازه ترین گزارش خود اعلام کرده است که 39 درصد از خانواده‌ها در افغانستان به دلیل خشک شدن منابع، با کمبود شدید آب مواجه اند.
در برخی مناطق، آب به قدری کمیاب شده که ساکنان ناچارند از منابع آلوده استفاده کنند؛ جایی که هر جرعه، هم امید است و هم هراس از بیماری.
اوچا می‌گوید 23 درصد از جمعیت افغانستان همچنان از منابع آب غیر بهداشتی استفاده می‌کنند، که این وضعیت به‌شدت خطرناک است.
اوچا گفته است که در سال 2025، شرکایش برای اولویت دادن به خدمات آب، بهداشت و درمان به 264 میلیون دلار نیاز دارند اما تا امروز فقط 8.4 میلیون دلار دریافت کرده اند.
همچنین ملل متحد گفته است در کنار این بحران، 28 درصد از مردم افغانستان از دستشویی‌های غیر بهداشتی استفاده می‌کنند که وضعیت بهداشت عمومی را به طور جدی تهدید می‌کند و به افزایش شیوع بیماری‌ها کمک می‌کند.
خشکسالی‌های پی‌درپی و تغییرات اقلیمی، منابع آبی افغانستان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است. شهر کابل، پایتخت، با کاهش قابل توجه سطح آب‌های زیرزمینی روبه‌رو است.
صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) هشدار داده است که اگر اقدام فوری صورت نگیرد، کابل تا سال 2030 با کمبود شدید آب مواجه خواهد شد.
در این میان، مناطق شیعه نشین غرب کابل وضعیت وخیم‌تری دارند. ساکنان این مناطق ساعت‌ها در صف‌های طولانی منتظر می‌مانند تا دبه‌های خود را از آب پر کنند.
شرکت‌های خصوصی آبرسانی که مسئولیت تأمین آب را بر عهده دارند، به بهانه‌هایی مانند کاهش سطح آب‌های زیرزمینی و افزایش مالیات، از پاسخ‌گویی به نیازهای مردم سر باز می‌زنند.
این در حالی است که طالبان تاکنون هیچ برنامه‌ای برای حل این بحران ارائه نکرده اند و به مشکلات مردم بی‌توجهی نشان می‌دهند.
بحران کم‌آبی در افغانستان تنها به کابل محدود نمی‌شود. در سراسر کشور، مردم با چالش‌های جدی در دسترسی به آب آشامیدنی سالم مواجه اند.
کارشناسان می‌گویند این بی‌توجهی می‌تواند پیامدهای فاجعه باری برای مردم افغانستان به همراه داشته باشد.
