سالروز وفات حضرت ابوطالب؛ شخصیتی مظلوم در تاریخ اسلام
حضرت ابوطالب علیه السلام، پدر امیرالمؤمنین حضت علی علیه السلام و عموی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، یکی از شخصیتهای برجسته و فداکار صدر اسلام است که در سالهای آغازین بعثت، نقشی بیبدیل در حمایت از پیامبر اکرم ایفا کرد.
اما متأسفانه در طول تاریخ، او هدف تحریفات و اتهاماتی قرار گرفت که باید با استناد به شواهد و اسناد معتبر، حقیقت ایمان و مقام ایشان آشکار شود.
امروز بیست و ششم رجب سالروز وفات این شخصیت برجسته تاریخ اسلام است.
حضرت ابوطالب علیه السلام از خاندان بزرگ و معزز قریش بود که در مکه معظمه به دنیا آمد.
نام او عمران یا عبدمناف بوده و از تبار بنی هاشم است.
پدرش عبدالمطلب، جد بزرگوار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، یکی از شخصیتهای برجسته و محترم مکه بود که با لقب «سید البطحاء» شناخته میشد.
حضرت ابوطالب در خانوادهای با اصالت و پرورش یافته در دامن ایمان و توحید رشد یافت.
وی پس از ارتحال پدر بزرگوارش، مسئولیت کفالت پیامبر اکرم را بر عهده گرفت و در دوران سختیهای آغازین بعثت، به عنوان حامی اصلی پیامبر شناخته شد.
تبار او که به «هاشم» میرسید، از خانوادهای با تاریخ طولانی در دفاع از آیین توحید و پرورش انسانهای وارسته بوده است.
حضرت ابوطالب یکی از شخصیتهای برجسته و تاثیرگذار صدر اسلام است که در شرایطی سخت و پرخطر، از پیامبر اکرم حمایت کرد.
وی در دوران جوانی پیامبر اکرم که جامعه قریش بر علیه ایشان متحد شده بودند، جانانه در برابر دشمنان ایستاد و با فداکاریهای فراوان، از جان و مال خود برای حفاظت از پیامبر اکرم استفاده کرد.
حضرت ابوطالب در واقع یکی از پیشگامان حمایت از اسلام و پیامبر اکرم در مکه بود و نقش بسیار مهمی در تقویت مسلمانان ایفا نمود.
این شخصیت عظیمالشان به رغم همه خدمات و فداکاریهایش، هدف اتهاماتی از سوی دشمنان اسلام قرار گرفت.
یکی از این اتهامات، نسبت دادن کفر و شرک به او بود که در بسیاری از منابع تاریخی و روایات جعلی ذکر شده است.
این در حالی است که اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، به ویژه امیرالمومنین و امام رضا، بارها به ایمان استوار و مقام والای حضرت ابوطالب تأکید کردهاند.
امیرالمومنین در پاسخ به برخی از این اتهامات، فرمودند که پدر و اجدادشان هیچگاه به بتپرستی نپرداختند و همگی پیرو دین حنیفی ابراهیم بودند.
در حقیقت، حضرت ابوطالب نه تنها حامی پیامبر اکرم بود، بلکه در تربیت و نگهداری از ایشان نقش بهسزایی ایفا کرد.
حمایتهای بیدریغ او در سالهای اولیه بعثت، اسلام را از انحرافات بزرگ و خطرات جبرانناپذیر نجات داد.
در این سالگرد وفات حضرت ابوطالب، باید تلاش کنیم تا حقیقت ایمان و جایگاه ایشان را به نسلهای آینده منتقل کنیم و از تحریفات تاریخی علیه او جلوگیری کنیم.