کاهش سطح تراز آب دریای خزر که از چند دهه پیش آغاز شده، به یک بحران محیط‌زیستی جدی تبدیل شده است.
این روند به دلیل تغییرات اقلیمی و دخالت‌های انسانی، تهدیدات بسیاری برای منابع آبی و زیرساخت‌های ساحلی به همراه داشته است.
دریای خزر، بزرگترین دریاچه دنیا، در حال تجربه یک بحران زیست‌محیطی شدید است.
از سال 1365 روند کاهش سطح تراز آب این دریا آغاز شده و به دلیل تغییرات اقلیمی و دخالت‌های انسانی، این روند همچنان ادامه دارد.
این بحران نه تنها باعث کاهش منابع آبی وابسته به دریای خزر همچون تالاب‌ها و خلیج‌ها شده، بلکه زیرساخت‌های آبی موجود در سواحل دریا نیز در حال به گل نشستن هستند.
خشک شدن تالاب‌ها و کاهش منابع آبی وابسته به دریا، علاوه بر تهدیدات زیست‌محیطی، مشکلات جدی برای اقتصاد و زندگی مردم در مناطق ساحلی ایجاد کرده است.
تصرفات انسانی در حریم دریای خزر و سوءمدیریت منابع آب نیز از دیگر عوامل تشدید این بحران هستند.
کارشناسان معتقدند که این مشکلات در کنار تغییرات اقلیمی، باعث تشدید وضعیت بحرانی در منطقه شده‌اند.
برای مقابله با این بحران، ضروری است که کشورها و نهادهای مسئول به مدیریت پایدار منابع آبی توجه بیشتری داشته باشند و از سیاست‌های نادرست محیط‌زیستی پرهیز کنند.
در غیر این صورت، ادامه این روند ممکن است به تهدیدات بزرگتری برای محیط زیست و آینده مردم این منطقه منجر شود.
تنها با همکاری‌های بین‌المللی و تصمیمات راهبردی می‌توان از این بحران جلوگیری کرد.
