فرا رسیدن ایام ولادت با سعادت مولای متقیان و امیر مومنان

ولادت امام علی علیه السلام در سیزدهم رجب سال 30 عام الفیل رخ داده است.

به همین مناسبت یازدهم تا چهاردهم ماه رجب ، به عنوان ایام بزرگداشت ولادت باسعادت حضرت اسدالله الغالب امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام ، نام گرفته است.

علی بن ابی‌طالب علیه السلام مشهور به امام علی و امیرالمؤمنین 23 قبل از هجرت ، چشم به جهان گشودند ، ولادت آن حضرت در روز جمعه ۱۳ رجب سال 30 عام‌الفیل در مکه و در درون کعبه واقع شده است.

ولادت درون خانه خدا، یکی از فضیلت‌های منحصر به فرد آن حضرت بوده و گزارش‌های متعددی در این زمینه از طریق منابع شیعه و اهل‌ تسنن وارده شده است.

تولد در خانه کعبه، فضیلتی ویژه حضرت علی علیه‌السلام است و خدای متعال تنها ایشان را به چنین امتیازی کرامت فرمود ، و نه پیش از آن حضرت و نه پس از ایشان، برای هیچ کسی چنین فضیلتی پدید نیامده است.

پدر بزرگوار علی علیه السلام، ابوطالب بن عبدالمطلب است که با عبدالله بن عبدالمطلب پدر حضرت محمد صلی الله علیه و آله، برادر تنی و مادرشان فاطمه بنت عمرو بن عایذ مخزومی بود ، ابوطالب کسی بود که بعد از مرگ عبدالمطلب سرپرستى حضرت محمد صلی الله علیه و آله را بر عهده گرفت و چون آن حضرت به پیامبری رسید از ایشان حمایت نمود.

از مجموعه آنچه از پیامبر اکرم و اهل بیت علیهم السلام نقل شده ، این واقعیت مسلم است که بر خلاف ادعای برخی از دشمنان اهل بیت ، ابوطالب، فردی مؤمن بوده و بر شریعت اسلام درگذشته است.

در حدیث قدسی آمده که جبرئیل بر پیامبر اکرم فرود آمد و فرمود:‌ ای محمد! پروردگارت بر تو سلام رساند و فرمود: من آتش را بر صُلبی که تو را به دنیا آورد و شکمی که تو را حمل کرد و آغوشی که تو را در بر گرفت ، حرام کردم. پیامبر فرمودند : جبرئیل! برایم آن را توضیح بده ، و او عرضه داشت: مراد از صُلب، صُلب پدرت عبدالله بن عبدالمطلب است ، و منظور از بَطن، آمنه بنت وهب است و مراد از آغوش، کفالت ابوطالب است.

مادر آن حضرت نیز، فاطمه بنت اسد بن هاشم بن عبدمناف بود و حضرت علی علیه‌السلام و برادران و خواهرانش، نخستین کسانی بودند که هم از سوی پدر و هم از سوی مادر هاشمی بودند.

فاطمه بنت اسد از جمله بانوان گروه نخست بود که به پیامبر صلی الله علیه و آله ایمان آورد و مسلمان شد و رنج‌های ایام حضور در مکه را به همراه همسر و خانواده‌اش متحمل گردید و در هنگام هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله، وی نیز به مدینه هجرت نمود و در همین شهر مقدس بدرود حیات گفت. پیامبر صلی الله علیه و آله با پیراهن خود وی را کفن کرد و اقرار به ولایت فرزندش علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام را به وی تلقین کرد.

حضرت علی علیه السلام ، امام اول مسلمانان جهان ، صحابی، راوی، کاتب وحی ، و همچنین پسرعمو و داماد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، همسر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها ، پدر و جدِّ یازده امام معصوم علیهم السلام می باشند.

به گفته عالمان شیعه و بسیاری از علمای اهل تسنن، نخستین مردی بودند که به پیامبر اسلام ایمان آوردند ، و از نظر شیعیان ، امام علی علیه السلام به فرمان خدا و تصریح پیامبراکرم صلی الله علیه و آله ، جانشین بلافصل رسول خدا می باشند.

شخصیت ممتاز و ارزنده مولای متقیان اگرچه بیش از سایر نوابغ بشری مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است ، ولی باز هم درباره ی این شه مُلک لافتی ناگفته های بسیاری وجود دارد ، و بی گمان قلم و زبان نویسندگان و گویندگان از بازگویی برازندگی های شخصیت یگانه آن امام بی مانند همچنان ناتوان و قاصر مانده است.

فضایل امیرالمومنین آنقدر زیاد است که پیامبر اکرم فرمودند : اگر تمام درختان، قلم شوند و دریاها، جوهر و جنیّان حسابگر و آدمیان نویسنده، نخواهند توانست فضائل علی بن‌ ابی‌طالب را شمارش کنند.

بر پایه روایتی دیگر از پیامبر اکرم ، بازگوکردن، نوشتن، نگاه‌ کردن و گوش ‌دادن به فضائل حضرت علی نوعی عبادت و باعث آمرزش گناهان می‌شوند.

درباره عظمت و فضائل و مقامات امیرمؤمنان سخن گفتن هرچند در ابتدا سهل و آسان می نماید ، ولی با مقداری فرورفتن در بحر فضائل بی شمار ایشان ، انسان متوجه می شود که بیان فضائل آن شاهکار خلقت ، بسیار سخت و مشکل و دشوار است.

راستی این اعجوبه ی هستی کیست که همه در شناخت او در مانده اند، عدّه ای او را تا سر حدّ خدایی بالا برده اند، و عدّه ای حتی در بندگی او شک دارند.

آنچنان که شهریار در وصف او گفته است:

نه خدا توانمش خواند ، نه بشر توانمش گفت
متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را

علی نه تنها اوصاف خوبان عالم را داراست و «آنچه خوبان همه دارند او تنها دارد» بلکه اوصاف تمامی پیامبران اولواالعزم را که عصاره هستی هستند بجز پیامبر خاتم در او جمع آمده است.