با وجود ظرفیت‌های عظیم صنایع دستی در ایران و جایگاه جهانی برخی شهرهای این حوزه، این صنعت با چالش‌های جدی مواجه است و بیش از صد شاخه از رشته‌های سنتی در خطر فراموشی قرار دارند.
کمبود حمایت‌های دولتی، مشکلات صادراتی و کم‌توجهی به ظرفیت‌های جهانی، تهدیدهایی جدی برای این بخش از فرهنگ و اقتصاد کشور به شمار می‌آیند.
صنایع دستی ایران، یکی از ارکان مهم فرهنگی و اقتصادی کشور، در معرض تهدیدات متعددی قرار دارد.
کارشناسان از خطر نابودی بیش از 100 رشته سنتی این صنعت خبر می‌دهند که به دلیل نبود بازارهای جذاب برای نسل جوان، کمبود استادان کهنه‌کار و سیاست‌های نادرست داخلی، به فراموشی سپرده می‌شوند.
این وضعیت به ویژه در رشته‌هایی مانند توربافی، زری‌بافی، چاقوسازی دستی و منبت‌کاری مشهود است.
در کنار مشکلات داخلی، کاهش ورود گردشگران خارجی و تحریم‌های بین‌المللی بر صادرات صنایع دستی تاثیر منفی گذاشته و موجب کاهش شدید فروش این محصولات در بازارهای جهانی شده است.
ایران با وجود ثبت 300 رشته صنایع دستی و داشتن چندین شهر جهانی در این زمینه، هنوز نتوانسته است سهم قابل توجهی از بازار جهانی صنایع دستی به دست آورد.
آمارها نشان می‌دهند که صادرات این محصولات در سال‌های اخیر کاهش یافته و بیشتر به کشورهای همسایه محدود شده است.
چالش‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی باعث شده‌اند تا صنایع دستی ایران در دور باطل رکود قرار گیرد.
بسیاری از تولیدکنندگان و صادرکنندگان ایرانی از فرصت‌های بازاریابی جهانی محروم مانده‌اند، و این در حالی است که کشورهای دیگر با بهره‌برداری از این ظرفیت‌ها، در حال پیشی گرفتن از ایران در این بازار هستند.
حمایت‌های بیشتر و توجه به نوآوری در این حوزه می‌تواند از نابودی این میراث غنی جلوگیری کند و جایگاه ایران را در بازارهای جهانی مستحکم‌تر سازد.
