علیرضا پناهیان به دنبال سخنان جنجالی قبلی نسبت به معصومین علیهم السلام بار دیگر در نقد معجزات پیامبر اسلام به منظور بهره برداری در اهداف سیاسی در عصر حاضر، اظهاراتی را بیان کرده است.
استفاده او از تعبیر “گوشت تلخ” برای پیامبر اکرم و امیرالمومنین علیه‌السلام در گذشته اعتراضات گسترده‌ای را برانگیخت.
علیرضا پناهیان، سخنران حکومتی و فعال سیاسی، اخیراً در سخنانی جنجالی در رسانه‌ها، معجزات پیامبر اسلام را بی‌اهمیت خوانده و بر این نکته تأکید کرده که مردم نباید بر اساس معجزات به ایمان برسند.
او در این رابطه اظهار داشت مردم چگونه به رسول خدا ایمان می آوردند، برخی می گویند که چون پیامبر معجزه می آورد، اما این سخیف ترین حرفی است که من می شنوم، آن هایی که با معجزه ایمان آوردند، آن وقتی که پیامبر دنبال شترش می گشت، کافر شدند، می گفتند می خواهد راه بهشت را به ما نشان دهد اما شترش را گم کرده و وقتی از او می پرسیم یادت نیست شترت را کجا بستی، می گوید نمی دانم همین جاها بود.
وی در ادامه گفت: پیامبر اکرم چنان ضد معجزه هایی زده که من نمی زنم، و اگر من در روستایی آخوند بشوم من آن ضد حال ها را نمی زنم.
پناهیان هم چنین تاکید کرد که من می گویم می دانید به پیغمبر چگونه باید ایمان آورد؟ باید نگاهش بکنی و بفهمی ایشان پیغمبر است، آقا را هم باید نگاه کنی تا بفهمی ولی فقیه است، و تمام دعوای قرآن سر این است.
این عبارت که در جهت توجیه دیدگاه‌های سیاسی وی مطرح شده، موجی از اعتراضات را به ویژه در میان علما و روحانیون مردم متدین در پی داشته است.
امیری سوادکوهی، روحانی منتقد و فعال رسانه‌ای، در پاسخ به این اظهارات در توییتر خود نوشت: حقیقتاً دلیل این همه بغض و نفرتِ برخی عمامه بسر سیاست زده نسبت به پیامبر خدا چیست؟. روزی رسول خاتم را گوشت تلخ خوانده و روز دیگر معجزاتش را امری بی اهمیت جلوه داده تا بتوانند برای اثبات سخنان خودبافته شان، برهان و حکمت را بی اساس تلقی نموده تا هر یاوه ای را بر جامعه تحمیل کنند.
این در حالی است که بسیاری از علما و تاریخ‌نگاران همچنان معجزات پیامبر اسلام را به‌عنوان بخشی غیرقابل انکار از تاریخ اسلام می‌دانند.
ابن ندیم، کتاب‌شناس مشهور قرن چهارم هجری می نویسد: واقدی (مورخ مشهور) می‌گفت: علی علیه السلام از معجزات رسول خدا صلی الله علیه و آله بود؛ همانطور که عصا معجزه موسی علیه السلام و زنده کردن مردگان معجزه عیسی علیه السلام بود، علی بن ابی طالب علیهما السلام هم معجزه پیامبر ما بود.
در گذشته هم علیرضا پناهیان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را درجهت توجیه اهداف سیاسی، “گوشت تلخ” خوانده بود که این اظهارات با اعتراض‌های شدید و انتقادات تند و گسترده از سوی علما و روحانیون و مردم متپین روبه‌رو شد.
به‌دنبال این اعتراضات، پناهیان ناچار به عذرخواهی شد و در برخی موارد تلاش کرد تا سخنان خود را اصلاح کند.
چندی بعد هم علیرضا پناهیان برای توجیه لزوم فعال شدن عناصر سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری در ایران گفته بود که خدا اجازه نمی دهد کشوری سعادتمند شود که سیاسیون آن در موقعیت خطیری مثل انتخابات بی تقوایی کنند، لذا نباید از خدا ترسید، چرا که خدا فرموده از من بترسید، چرا که من خودم شما را داغون خواهم کرد.
پناهیان در ادامه گفته بود: خدا به دنبال آن است که جامعه ای نمونه بسازد، لذا به مومنان بیشتر سخت می گیرد، لذا اگر بی تقوایی کنیم بلا نازل می شود، اما اگر دیگران کار زشتی انجام دهند بلا بر آنان نازل نمی شود.
وی با بیان روایتی از امام صادق علیه السلام که منبع و سند آن کاملا نامعلوم است ادعا نمود که عقوبت فراعنه پس از انجام جنایت آنان، پنجاه سال به طول می انجامیده اما من امام صادق اگر امری در دلم در صبح اتفاق بیفتد که نباید اتفاق بیفتد تا غروب نشده، دچار عقوبت می شوم.
گفتنی است که آیت‌الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی در پاسخ به چنین دیدگاه‌هایی تأکید فرموده‌اند که عصمت معصومین امری قطعی است و هرگونه تأویل نادرست یا نقد بر آن، با واقعیت‌های دینی سازگار نیست.
