آیت الله العظمی شیرازی: ملاک شفاعت، اعمال انسان‌هاست
نشست علمی روزانه آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی، روز شنبه 5 جمادی الثانی سال 1446 برگزار شد، در این نشست هم‌چون جلسات پیشین، ایشان به سوال‌های حاضران در جلسه، پیرامون مسائل مختلف فقهی پاسخ دادند.
آیت الله العظمی شیرازی در رابطه با چگونگی شفاعت معصومین علیهم السلام فرمودند : در آیه ۲۸ سوره انبیاء آمده : يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ ، هر چه آنان از ازل کرده و تا ابد می‌کنند همه را خدا می‌داند و هرگز از احدی جز آن کسی که خدا از او راضی است شفاعت نکنند و آنها دائم از خوف (قهر) خدا هراسانند ، اگر چه معصومین علیهم السلام دارای مقام شفاعت هستند ، اما قطعا برای شفاعت ، ملاک هایی را که خدای متعال برای شفاعت در نظر گرفته ، مد نظر قرار می دهند.
معظم له در ادامه فرمودند : اینکه خدای عزوجل از شفاعت چه کسانی راضی و از شفاعت چه کسانی رضایت ندارد ، حتما در شفاعت معصومین علیهم السلام ، لحاظ می شود ، لذا اگر کسی مورد شفاعت واقع شد ، بدان معناست که خدا راضی به شفاعت او بوده و اگر مورد شفاعت واقع نشد ، یعنی خدا به شفاعت او رضایت نداشته است.
ایشان هم چنین تاکید فرمودند : ملاک شفاعت انسان ، اعمال او می باشد ، که برخی از افراد ، استحقاق شفاعت دارند ، و برخی از افراد ، استحقاق شفاعت ندارند.
