رتبه دانشگاه‌های ایران در رتبه‌بندی‌های جهانی، به‌ویژه در «رتبه‌بندی شانگهای»، به دلیل مشکلات مالی و کاهش اعتبار پژوهشی، افت قابل توجهی داشته است.
کمبود منابع مالی برای پژوهش‌های علمی و مهاجرت نخبگان علمی از جمله دلایل اصلی این کاهش جایگاه‌ها به شمار می‌روند.
👈همکارم گزارشی در این زمینه تهیه نموده که با هم می بینیم:👉
رتبه‌بندی‌های علمی جهانی، به‌ویژه رتبه‌بندی شانگهای، معیارهای مهمی برای ارزیابی کیفیت و اعتبار دانشگاه‌ها در سطح بین‌المللی هستند.
در این رتبه‌بندی‌ها، عواملی چون پژوهش‌های علمی، نوآوری‌ها، کیفیت آموزشی و نیروی انسانی به عنوان شاخص‌های اصلی سنجش دانشگاه‌ها در نظر گرفته می‌شود.
با این حال، اخیراً برخی از دانشگاه‌های معتبر ایران با کاهش قابل توجهی در رتبه‌های جهانی خود مواجه شده‌اند.
یوسف حجت، سرپرست دانشگاه تربیت مدرس ایران، در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایسنا، علت اصلی این افت رتبه‌ها را کمبود بودجه و «پایین بودن میزان اعتبار مالی» دانشگاه‌ها عنوان کرد.
به گفته وی، بیشتر منابع مالی دانشگاه‌ها صرف هزینه‌های روزمره نظیر حقوق کارکنان، هزینه خوابگاه‌ها و تغذیه می‌شود و عملاً بخش کمی از این بودجه به پژوهش‌های علمی اختصاص می‌یابد.
این وضعیت باعث کاهش اعتبار دانشگاه‌ها در حوزه پژوهشی و علمی شده است.
در نتیجه، دانشگاه‌های صنعتی ایران که سال‌ها در رتبه‌های خوبی قرار داشتند، شاهد سقوط جایگاه خود در این رتبه‌بندی‌ها بوده‌اند.
به عنوان مثال، دانشگاه صنعتی شریف که پیشتر در رتبه 601 تا 700 قرار داشت، به رتبه 701 تا 800 نزول کرده است و دانشگاه امیرکبیر نیز از رتبه 601-700 به 901-1000 سقوط کرده است.
علاوه بر مشکلات مالی، مهاجرت گسترده اعضای هیئت علمی و نخبگان علمی کشور نیز از جمله عوامل دیگر تأثیرگذار بر این کاهش رتبه‌ها به شمار می‌رود.
کاهش نیروی انسانی متخصص و کادر علمی ماهر، چالشی بزرگ برای دانشگاه‌ها در حفظ کیفیت علمی و پژوهشی خود ایجاد کرده است.
این شرایط، ضرورت توجه فوری به تأمین منابع مالی پایدار برای دانشگاه‌ها و حفظ نخبگان علمی در داخل کشور را برجسته‌تر از گذشته می‌کند تا ایران بتواند جایگاه علمی خود را در سطح بین‌المللی حفظ کرده و ارتقا دهد.
