گروه طالبان، در سایه بی‌قانونی و استبداد؛ معادن طبیعی و سنگ‌های قیمتی اکثر مناطق افغانستان را به گونه‌ای بی‌رحمانه و غیرقانونی استخراج می‌کنند.
استان بامیان؛ سرزمین باستانی و سرشار از میراث‌های کُهن، از تندیس‌های چند هزار ساله‌ی بودا گرفته تا ده‌ها معدن طبیعی با ارزش در دل این سرزمین جا گرفته؛ اما مردمان اش به دلایلی تبعیض و بی عدالتی حاکمان گذشته و اکنونِ افغانستان، گرسنه و در فقر شدید به سر می‌برند.
اکثر ساکنان بامیان را شیعیان هزاره تشکیل می‌دهند.
امروز، این مردم در سایه بی‌توجهی و بی‌عدالتی، حتی از داشتن یک زندگی ساده با امکانات اولیه محروم اند و بسیاری از آنان از سر ناچاری در مغاره‌های سرد و تاریک شب و روز شان را سپری می‌کنند.
مردم بامیان که سال‌هاست قربانی تبعیض و محرومیت اند، شاهد غارت منابعی هستند که حق طبیعی آنان است.
استخراج غیرقانونی این معادن، نه تنها کمکی به بهبود زندگی این مردم نکرده، بلکه باعث تعمیق بیشتر فقر و محرومیت در این استان شده است.
زیرا از هر معدنی که استخراج می‌شود؛ منابع با ارزش و قیمتی آن از سوی طالبان به فروش رسیده و تنها گَرد و خاک آن نصیب مردم بامیان می‌گردد.
روز دوشنبه 5 آذر، وزارت معادن افغانستان تحت کنترل طالبان اعلام کرد که ده هزار تُن سُرب و جست استخراج‌شده از معادن بامیان را به ارزش بیش از 4 میلیون دلار فروخته است.
این وزات افزوده است که این مقدار سرب و جست از معادنِ شهرستان یکاولَنگ بامیان استخراج شده بود.
طالبان در ماه خرداد امسال نیز 20 هزار تُن سنگ معدن استخراج شده از بامیان را به ارزش هفت میلیون و 800 هزار دلار فروخته بود.
معادن ارزشمند بامیان، که می‌توانست چراغ رفاه و آبادانی این سرزمین باشد، اکنون در دستان طالبان به تاراج رفته است.
گروه طالبان با استخراج این معادن و فروش آن به بازارهای داخلی و خارجی، حقوق مردم این استان که اکثراَ شیعیان هزاره هستند را، به یغما برده و این تاراج آشکار را وسیله‌ای برای تأمین منافع خود قرار داده اند.
اقدامات طالبان، که بی‌توجه به حقوق شهروندی و انسانی صورت می‌گیرد، چهره‌ای از ستم و اِعمال تبعیض را به تصویر می‌کشد.
در این میان، بامیان و مردمان رنج کشیده اش، همچنان چشم به راه روزی اند که عدالت بر سرزمین شان سایه افکند و تاریکی ظلم به روشنایی حق مبدل شود.
