طی چند سال اخیر، برخی روحانیون با رفتارهای غیرمتعارف خود، به اعتبار نهاد روحانیت آسیب زده‌اند.
این رفتارها نه تنها در تضاد با اصول دینی است، بلکه موجب تضعیف اعتماد عمومی به روحانیت شده است.
برای بازسازی این اعتماد و تقویت جایگاه روحانیت، ضروری است که روحانیون به اصول اخلاقی پایبند باشند و در گفتار و رفتار خود الگوهای واقعی از صداقت و مسئولیت اجتماعی باشند.
طی چند سال اخیر، برخی از روحانیون با رفتارهایی خارج از قاعده و ناپسند، باعث ایجاد چالش‌های جدی برای جایگاه روحانیت در جامعه شده‌اند.
سخنان و حرکات غیرمتعارف از سوی این افراد، نه تنها بر وجهه فردی آنان اثر گذاشته، بلکه به اعتبار نهاد دین و روحانیت آسیب زده است.
در شرایطی که روحانیت باید به عنوان الگوی اخلاقی عمل کند، این رفتارها باعث بی‌اعتمادی عمومی شده و موجب نارضایتی مردم از این قشر می‌شود.
روحانیون به عنوان افراد مورد احترام و الگوی اخلاقی برای بسیاری از مردم باید به اصول دینی و اجتماعی پایبند بمانند و از هرگونه رفتار غیرمسئولانه پرهیز کنند.
برخی از این روحانیون در فضای عمومی و رسانه‌ای به رفتارهای غیرمتعارف پرداخته‌اند که نه تنها به وجهه دینی و اعتبار آنان آسیب می‌زند، بلکه در مواردی باعث ایجاد بدبینی و چنددستگی در میان مردم و حتی روحانیون می‌شود.
به باور برخی از باورمندان به دین و مردم مومن در عکس العمل به این گونه رفتارها، در این وضعیت، بازگشت به اصول اخلاقی و تکیه بر تعالیم اسلامی و آموزه های علوی ضروری به نظر می‌رسد.
افراد دلسوز و متدین معتقدند روحانیت باید خود را از هرگونه حرکت یا سخنی که موجب تضعیف جایگاه آن در جامعه می‌شود، دور نگه دارد.
به اعتقاد صاحب نظرانی که باورمند به دین و نقش اساسی و حساس روحانیت در عرصه اجتماعی هستند، برای بازسازی اعتماد عمومی، ضروری است که روحانیون به مسئولیت‌های اجتماعی خود در هدایت مردم توجه بیشتری داشته باشند و ضمن بکارگیری آموزه های اهل بیت علیهم السلام در عمل، رفتار و گفتار خود، از هرگونه رفتار غیرمتعارف که باعث ایجاد شک و تردید در دل مردم می‌شود، پرهیز کنند.
