خشونت علیه زنان و زن‌کشی یک پدیده جهانی است که در بسیاری از کشورها مشاهده می‌شود، اما در ایران با آمار پنهان و کمبود داده‌های دقیق همراه است.
در حالی که بیش از 70 درصد از زنان در جهان خشونت را تجربه می‌کنند، در ایران این معضل همچنان به‌طور گسترده‌ای نادیده گرفته می‌شود و کمبود آمار معتبر مانع از بررسی ابعاد واقعی آن می‌شود.
خشونت علیه زنان و زن‌کشی، پدیده‌ای جهانی است که در بسیاری از کشورهای دنیا رواج دارد.
بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت، بیش از 70 درصد از زنان در جهان در معرض خشونت از سوی همسران یا مردان نزدیک به خود قرار دارند.
اما در ایران، این مسأله با کمبود آمار و پنهان‌کاری‌هایی مواجه است که مانع از درک کامل ابعاد این معضل اجتماعی می‌شود.
در سه‌ماه نخست سال‌های 1401 تا 1403، حداقل 85 زن و دختر توسط مردان خانواده خود کشته شده‌اند و در بهار 1403، 15 هزار و 764 زن به دلیل همسرآزاری به پزشکی قانونی مراجعه کرده‌اند.
نشست کمیسیون زنان بنیاد باران به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان، بر اهمیت درک علل چندوجهی خشونت علیه زنان تاکید کرد.
این نشست به بررسی مسائلی چون هژمونی مردان، باورهای عرفی و بحران‌های اقتصادی و فرهنگی که خشونت را توجیه می‌کنند، پرداخته است.
طبق گفته کارشناسان، نبود آمار دقیق و کافی در ایران، تحلیل‌های دقیقی از این پدیده را دشوار می‌سازد.
همچنین، عوامل روانشناختی و سنت‌های عمیق فرهنگی، به‌ویژه در مناطق کمتر توسعه‌یافته، نقش برجسته‌ای در وقوع خشونت‌های فیزیکی و جنسی دارند.
در سطح جهانی، گزارش‌ها نشان می‌دهند که زنان به‌ویژه در بحران‌های اقتصادی و اقلیمی، بیشتر در معرض خشونت و تبعیض قرار دارند.
با این حال، در ایران مسائل مربوط به زنان همچنان در اولویت‌های اجتماعی و قانونی قرار ندارد و تلاش‌ها برای تصویب قوانین حمایتی با کندی پیش می‌روند.
