گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس نشان می‌دهد که یک سوم ایرانیان توانایی برآورده کردن نیازهای اساسی خود را ندارند و نرخ فقر در سال 1402 به 30.1 درصد رسیده است.
براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، نرخ فقر در ایران در سال 1402 به 30.1 درصد رسیده است که نسبت به سال 1401، افزایش 0.4 واحد درصدی را نشان می‌دهد.
این به معنای آن است که در حال حاضر، یک سوم از جمعیت ایران قادر به تأمین نیازهای اساسی خود نیستند.
در پنج سال گذشته، نرخ فقر در ایران تقریباً در سطح 30 درصد تثبیت شده و پیش‌بینی می‌شود این وضعیت در سال 1403 نیز ادامه داشته باشد.
شکاف فقر نیز به عدد 0.28 رسیده است، که نشان‌دهنده افزایش فاصله بین دهک‌های مختلف درآمدی است.
با وجود رشد 4.5 درصدی اقتصاد ایران در سال 1402، نرخ فقر همچنان افزایش یافته است، که بیانگر ناکارآمدی سیاست‌های حمایتی دولت در کاهش فقر است.
بسیاری از کارشناسان معتقدند که تمرکز بیش از حد دولت بر یارانه‌ها و تعهدات مالی مرتبط با آن، به جای حل مشکلات اساسی اقتصادی، تنها فشار بیشتری بر بودجه وارد کرده است.
تحلیلگران معتقدند که این شرایط نگران‌کننده، نیاز به بازنگری جدی در سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی کشور برای کاهش فقر و ایجاد رشد پایدار و عادلانه را بیش از پیش ضروری کرده است.
