آیت الله العظمی شیرازی: از غدیر اول به عنوان تولی و از غدیر دوم به عنوان تبری می توان برداشت نمود

نشست علمی روزانه آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی، روز جمعه هشتم ربیع الاول سال 1446 برگزار شد، در این نشست هم چون جلسات پیشین ، ایشان به سوال های حاضران در جلسه ، پیرامون مسائل مختلف فقهی پاسخ دادند.

آیت الله العظمی شیرازی در رابطه با دلیل نامیده شدن روز نهم ربیع الاول به عنوان غدیر ثانی فرمودند: غدیر ثانی به مناسبت روز اول امامت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نیست، چرا که روز اول امامت آن حضرت، روز هشتم ربیع الاول است، بلکه این عنوان برای اتفاق مهمی است که در روز نهم ربیع الاول رخ داده است.

ایشان در ادامه فرمودند: عنوان غدیر ثانی بر اساس روایتی از احمد بن اسحق از امام هادی علیه السلام است که آن حضرت از امیرالمومنین صلوات الله علیه نقل فرموده اند، این روایت که چند صفحه و مفصل است در بحارالانوار و جامع احادیث الشیعه آمده و اسمائی برای این روز ذکر شده، که غالبا طبق این روایت عمل کرده اند، و مطابق با آن در کتاب عروة الوثقی و حواشی آن و سایر کتب فقهی فتوا داده اند.

معظم له هم چنین تاکید فرمودند: از جمله اسمائی که در این روایت از امیرالمومنین علیه السلام ذکر شده، غدیر ثانی است، که از غدیر اول به عنوان تولی و از غدیر دوم به عنوان تبری می توان برداشت نمود.

آیت الله العظمی شیرازی با اشاره به این که پذیرفته شدن هر چیزی منوط به شروطی است ، فرمودند : اگر لااله الاالله فقط بر زبان جاری شود ، کافی نیست ، بلکه شروط فراوان دیگری هم برای پذیرفته شدن ایمان و توحید وجود دارد ، مثلا گفته شده نماز بخوانید تا رستگار شوید ، اما شروط مقبول بودن این نماز ، داشتن وضو ، رو به قبله بودن ، و داشتن لباس طاهر است و تا این شروط وجود نداشته باشد ، نماز مورد قبول قرار نمی گیرد.

معظم له در ادامه با اشاره به حدیث مشهور سلسلةُ الذَهَب منقول از امام رضا علیه السلام : کَلِمَةُ لاَ إلَهَ إِلاَّ اللَهُ حِصْنِي‌، فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي‌ أَمِنَ مِنْ عَذَابِي‌ ، كلمه ی لاَ إلَهَ إِلاَّ اللَهُ و توحيد، حصار محكم من است ، هر كس داخل آن گرديد، از عذاب من ايمن خواهد شد ، فرمودند : اما در ادامه حضرت رضا سلام الله علیه شرطی را برای آن بیان می کنند یعنی که فقط لاَ إلَهَ إِلاَّ اللَهُ کافی نیست ، می فرمایند : بِشُرُوطِهَا وَأَنَا مِنْ شُرُوطِهَا اما این شرطهایی دارد و من از شرطهای آن هستم ، یعنی از شروط پذیرفته شدن کلمه توحید ، پذیرش امامت من و ائمه اطهار سلام الله علیهم اجمعین است.

ایشان هم چنین با اشاره به اولین خطبه امیرالمومنین پس از خلافت ظاهری فرمودند : حضرت امیر صلوات الله علیه در آن خطبه فرمودند همان گونه که خدای عزّوجل توحید را بدون نبوت نمی پذیرد ، یعنی اگر کسی بگوید توحید را قبول دارم اما نبوت را قبول ندارم ، خدا می گوید من این توحید را نمی خواهم ، در ادامه حضرت فرمودند همین گونه اگر کسی توحید و نبوت را قبول کرد اما ولایت و امامت را قبول نکرد ، این را هم خدا نمی پذیرد ، چون شرط پذیرش توحید است.

آیت الله العظمی شیرازی با اشاره به این فرمایش رسول خدا صلی الله علیه و آله که: هر کس آخرین سخنش «لا اله الاّ الله» باشد وارد بهشت می‌شود، فرمودند: این مساله دارای شروطی است و اگر شروط آن وجود نداشته باشد، این فرمایش رسول خدا محقق نخواهد شد.

معظم له با تاکید بر اینکه اگر مثلا شمر بن ذی الجوشن چنین سخنی را در آخر عمر خود بگوید، شامل این فرمایش رسول خدا صلی الله علیه و آله نخواهد شد، فرمودند: همان گونه که امام رضا علیه السلام در نیشابور در حدیث سلسلة الذهب فرمودند که کلمه ی لااله الاالله دژ مستحکمی است، و کسی که با گفتن این کلمه وارد این دژ مستحکم شود، از عذاب الهی در امان خواهد بود، اما گفتن این کلمه به شروطی منحصر فرمودند.

ایشان با اشاره به ادامه حدیث سلسلة الذهب و بیان شرطی که توسط امام رضا علیه السلام بیان شد، فرمودند: امام رضا علیه السلام در ادامه این حدیث تاکید می‌فرمایند که «أنا من شروطها» یعنی من از شروط آن هستم.

آیت الله العظمی شیرازی در ادامه فرمودند: «أنا من شروطها» بدان معناست که هر کس لااله الاالله بگوید اما پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و معصومین، حتی یک نفر از ائمه اطهار علیهم السلام را قبول نداشته باشد، گفتن لااله الاالله بدون پذیرش ولایت فایده‌ای ندارد.

معظم له در رابطه با تفاوت علم و حکمت فرمودند : علم و حکمت با هم تفاوت دارند، حکمت بدان معناست که هر چیزی را در موقع مناسب آن قرار دهند، مثلا اگر کار بزرگی را به کارمندی که از عهده آن بر نمی آید محول شود، یا اگر یک کار جزئی و پیش و پاافتاده به یک کارمند با سابقه و با تجربه محول شود، این حکایت از عدم حکمت است، در حالی که حکمت، قرار دادن هر چیز در جای مناسب آن است.

ایشان با اشاره به آیه ۱۲ سوره لقمان : وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ وَمَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ، و ما به لقمان مقام (علم و) حکمت عطا کردیم (و فرمودیم) که (بر این نعمت بزرگ) خدا را شکر کن، و هر کس شکر حق گوید به نفع خود اوست و هر که ناسپاسی و کفران کند خدا (از شکر و سپاس خلق) بی‌نیاز و (به ذات خود) ستوده صفات است، فرمودند : خدای عزوجل هم عالم و حکیم است، و در این آیه شریفه پروردگار عالم تاکید می فرماید که به لقمان حکمت عطا فرموده است، و قطعا او قابلیت این نعمت را داشته است که خدای عزوجل به او حکمت بخشیده است.

سایر موارد فقهی مطرح شده در این نشست علمی توسط آیت الله العظمی شیرازی به این شرح بود: حکم پوشیدن لباس سیاه، توضیحاتی در رابطه با دین آباء و اجداد رسول اکرم، مفهوم گناهان کبیره و صغیره، برخی از احکام خمس، آداب زیارت اهل بیت و امام حسین، و توضیحی در رابطه با قضایای حقیقی و خارجی، از دیگر مواردی بود که در این نشست علمی توسط آیت الله العظمی شیرازی به آن ها اشاره و یا پاسخ داده شد.

لازم به ذکر است که سلسله نشست‌های علمی آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی به صورت روزانه در بیت معظم له در شهر مقدس قم خیابان چهارمردان کوچه ۶ راس ساعت 11:15 به وقت محلی برگزار می‌شود و شما می‌توانید به صورت مستقیم از شبکه امام حسین علیه السلام ماهواره یاهست فرکانس ۱۲۰۷۳ بیننده این نشست علمی باشید.