۱۳ ذی الحجه، سالروز ارتحال آیت الله العظمی میرزا محمدتقی شیرازی
سیزدهم ماه ذی الحجة الحرام، سالگرد ارتحال آیت الله العظمی حاج شیخ میرزا محمد تقی شیرازی قدس سره، رهبر انقلاب سال ۱۹۲۰ ملت عراق در برابر استعمارگران انگلیسی، می‌باشد.
آیت الله العظمی حاج شیخ میرزا محمدتقی شیرازی معروف به میرزای دوم یا میرزای کوچک، از مراجع بزرگ شیعه و از رهبران قیام مردم عراق علیه سلطه انگلستان در سال (۱۹۲۰ میلادی) است که با مجاهدت‌هاى خود، سلطه و نفوذ انگلیس را در عراق از بین برد.
آیت الله العظمی میرزا محمد تقی شیرازی در کربلا و سامرا علوم دینی را نزد بزرگانی چون فاضل اردکانی، سید علی تقی طباطبایی و میرزا محمدحسن شیرازی فرا گرفت.
بعد از درگذشت میرزای بزرگ، رهبری دینی و سیاسی متوجه او گردید و به تدریس و تربیت شاگردان پرداخت و پس از درگذشت مرحوم سید محمدکاظم طباطبایی یزدی مرجعیت مطلق شیعیان به او واگذار شد.
او از علمای مجاهدی بود که در برابر تجاوز انگلیسی‌ها ایستادگی کرد و صدور فتوای وجوب نبرد با انگلیسی‌ها از مهم‌ترین اقدامات مقابله با استعمار بود.
هدف از این قیام بیرون راندنِ اشغالگران انگلیسی و ایجاد حکومتی مستقل بود ، این قیام حدود یک سوم کشور را دربرگرفت، و در بخش‌های میانی فرات و برخی استان‌های دیگر همچون ناصریه تداوم یافت، مورخان معتقدند بیشتر قبائل سنی به این قیام نپیوستند.
مورخان نقش علماء و روحانیون را در انقلاب ۱۹۲۰ عراق بسیار مهم و حیاتی ارزیابی کرده‌اند ، میرزای شیرازی رهبری قیام را بر عهده داشت، روحانیونی همچون سید ابوالقاسم کاشانی، شیخ محمود جواد الجزایری و سید محمدعلی هبه‌الدین شهرستانی نقش پررنگی در این انقلاب داشتند، رهبران و روسای عشایر نیز تاثیر عمده‌ای در قیام داشتند.
شیعیان عراق پس از «اشغال شدن» کشورشان، در این اقدام تاریخی، به رهبری مراجع و روحانیون شیعه، قیام گسترده ای در برابر اشغالگران سازمان دادند، این قیام اگر چه به استقلال کامل عراق نینجامید، اما در شکست سیاست های دولت بریتانیا و پیدایش نخستین حکومت ملی در عراق تأثیر بسزایی داشت.
از این عالم بزرگ تالیفات علمی متعددی برجای مانده است.
سرانجام آیت الله العظمی میرزا محمد تقی شیرازی در ۱۳ ذی حجه ۱۳۳۸ هجری قمری در نجف درگذشت و پیکر او را در حرم امام حسین علیه‌السلام در کربلا دفن کردند.
آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی طی سخنانی در مورد شخصیت این عالم بزرگ فرمودند:
در تاریخ آمده است که شیخ محمد تقی شیرازی که با اشغالگران انگلیسی جنگید، در داخل عراق افرادی بودند که او را به مزدوری برای انگلیس متهم می کردند. این افراد برای مردم شناخته شده بودند. و وقتی از ایشان درخواست می شد که شهریه ی آنان را قطع کنند، نمی پذیرفتند. این اخلاق، ایمان، صبوری، تحمل و متحد کردن مؤمنان و پرهیز از پراکندگی با وجود اختلاف نظرها و متفاوت بودن سلیقه ها، سبب شد تا او بتواند به پشتوانه ی ملت عراق به مصاف بزرگترین قدرت روی زمین برود و بر آن پیروز شود.
