نام‌گذاری ۲۵ اردیبهشت به عنوان روز بزرگ‌داشتِ حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی و پاس‌داشتِ زبان فارسی نشان می‌دهد که مهم‌ترین وجه و ویژگی او این است که فردوسی زبان فارسی را زنده کرد.
۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، بزرگ‌ترین حماسه‌سرای ایران و سراینده شاهنامه است.
حکیم ابوالقاسم حسن بن علی توسی (طوسی) ملقب به فردوسی در سال ۳۲۹ هجری قمری، ۳۱۹ هجری شمسی در دامنه توس خراسان دیده به جهان گشود و همانجا درگذشت و به خاک سپرده شد.
شاهنامه، حماسه‌ای منظوم، بر حسب دست‌نوشته‌های موجود دربرگیرنده نزدیک به ۵۰ هزار تا ۶۱ هزار بیت و یکی از بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین سروده‌های حماسی جهان، اثر حکیم ابوالقاسم فردوسی است که سرایش آن دستاورد دست‌کم، سی سال کار پیوستهٔ این سخن‌سرای فارسی زبان است.
موضوع این اثر، اسطوره‌ها و تاریخ فارسی ایران کهن در سدهٔ هفتم میلادی است، شاهنامه از سه بخش اسطوره‌ای، پهلوانی و تاریخی، تشکیل شده و در بحرِ مُتَقارِبِ مثمَّنِ محذوف، نگاشته شده‌است.
تاریخ‌نویسان متعددی بر شیعه‌بودن فردوسی اتفاق نظر دارند، جلال خالقی مطلق، شاهنامه‌پژوه ایرانی، معتقد است اعتقاد فردوسی به تشیع از خود شاهنامه پیداست.
فردوسی در شاهنامه چندبار ارادت خود را به حضرت علی علیه السلام و خاندان پاکش ابراز داشته و بر آن تأکید ورزیده است.
او در دیباچه کتاب و آغاز و انجام داستان‌ها، به شیوه یک مسلمان شیعه، به توصیف و ستایش خدای متعال، پیامبر اکرم و طرفداری از تشیع و مدح امیرالمومنین پرداخته است.
فردوسی مهر و اعتقاد خود به خاندان علی علیه السلام را آشکارا به زبان می‌آورد.
عبدالحسین زرین‌کوب، ادیب و منتقد
ادبی، احتمال می‌دهد یک دلیل بی‌بهره بودن فردوسی از دستگاه سلطان محمود، محبت و اعتقاد فردوسی به امیرالمومنین و خاندان ایشان باشد.
فردوسی در شاهنامه اشعاری را درباره اهل‌بیت علیهم السلام خصوصا امیرالمومنین، آورده است، او از جمله شاعران فارسی‌گوی دانسته شده که از سخنان امام علی علیه السلام الهام گرفته‌‌اند.
محققان به هماهنگی بسیاری، میان اندیشه‌های فردوسی با مندرجات مهم شیعه از جمله در مسئله عقل با فصل اول کتاب اصول کافی معتقد هستند.
چنانکه مشهور است پیکر فردوسی را به دلیل شیعه بودن به گورستان راه ندادند، و به‌ناچار او را در باغ خودش واقع در شهر تابران طوس، نزدیک به دروازهٔ شرقی رزان به خاک سپردند، آرامگاه او قرن‌هاست که زیارتگاه اهل دانش و معرفت است و با آن‌که بارها آن را با خاک یکسان کرده‌اند ، مجددا از نو ساخته شده است.
