روز جهانی پرستار هر سال در روز ۱۲ ماه مه به منظور قدردانی از پرستاران در اقصی نقاط جهان گرامی داشته می‌شود.
شغل پرستاری در جهان و به ویژه در ایران یکی از طاقت‌‌فرساترین مشاغل درمانی است که علیرغم مدت زمان بالای کاری از مزایای فوق‌العاده‌ای برخوردار نمی‌باشد.
موضوع شیفت‌های کاری و اضافه‌کاری اجباری نیروهای پرستاری در بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی، از مشکلاتی است که همواره با انتقاد شدید پرستاران همراه بوده است.
کافی نبودن دستمزد پرستاران نیز عاملی شده است تا برخی از این افراد برای تامین مخارج زندگی خود ناچار به پذیرش شیفت‌های اضافه باشند و همین موضوع فشار خستگی را بر ذهن و جسم پرستاران تحمیل کرده است.
بررسی‌ها حکایت از کمبود حداقل ۱۰۰ هزار نیروی پرستار در ایران دارد و این در حالی است که هر سال بر تعداد بیمارستان‌های جدید افزوده می‌شود که نیازمند کادر پرستاری هستند؛ اما از استخدام و جذب نیروی جدید، خبری نیست.
مهاجرت کادر درمان از جمله پرستاران براساس هشدارهایی که از سوی دست‌اندرکاران این حرفه داده می‌شود، در حال نزدیک شدن به وضعیت بحرانی است.
محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار ضمن تایید این مساله، احساس بی‌عدالتی در پرداخت‌ها و سختی کار در بین پرستاران را عمده دلیل این رخداد بیان کرده و می‌گوید: «کشورهای مقصد مهاجرت برای پرستاران، آلمان، آمریکا، استرالیا و کانادا هستند.»
وی در ادامه می‌افزاید: مساله مهم این است که اغلب این پرستارانی که مهاجرت می‌کنند و یا در حال تدارک برای مهاجرت هستند، جزو نیروهای با سابقه و حرفه‌ای محسوب می‌شوند و جبران کمبود چنین نیروی واقعا به راحتی ممکن نیست
مساله خودکشی هم به دلیل مشکلات روزافزون اقتصادی و حجم بالای کار به امری رایج در میان کادر درمان به ویژه پرستاران در ایران تبدیل شده است.
منابع خبری در فروردین سال جاری از مرگ خود خواسته یک پرستار ۳۲ ساله به نام «ساسان احمدی» در در یکی از بیمارستان‌های کرمانشاه خبر دادند.
مرداد سال گذشته نیز یک پرستار مرد در همین بیمارستان با خوردن قرص برنج خودکشی کرد و به فاصلۀ دو روز یک پرستار زن در بیمارستانی دیگر در کرمانشاه جان خود را گرفت.
مهرماه سال ۱۴۰۲ نیز خبری مبنی‌بر پیداشدن پیکر یکی از پرستاران جوان بیمارستانی در تهران خبرساز شد که علت مرگ او نامشخص بود.
همچنین تغییر شغل پرستاران در سال‌های اخیر، در کنار دیگر عوامل اعلام‌شده نشانگر آن است که شغل پرستاری در ایران روزبه‌روز خواهان کمتری دارد و مشخص نیست با تداوم این روند، مراکز درمانی ایران طی سال‌های آینده برای تامین حداقل نیروی پرستاری مورد نیاز چه وضعیتی خواهند داشت.
