اولین روز از ماه “می” هر سال در تقویم میلادی که در تقویم هجری شمسی معمولاً با روزهای ۱۱ یا ۱۲ اردیبهشت ماه مصادف می شود ، روز جهانی کار و کارگر نام دارد.
هر سال، تظاهراتی با تقاضای بهتر شدن شرایط کار و افزایش قدرت اتحادیه‌های کارگری در سراسر دنیا به مناسبت اول می روز جهانی کارگر برگزار می‌شود.
اول ماه می سال گذشته مردم تحت فشار تورم و خواهان عدالت اقتصادی، به خیابان‌های شهرهای سراسر آسیا و اروپا آمدند تا روز کارگر را گرامی بدارند.
بسیاری از کشورها شاهد یک موج جهانی نارضایتی کارگران بوده‌اند که از قبل از همه‌گیری کرونا دیده نشده است.
دستمزد بیشتر، کاهش ساعات کار و شرایط بهتر کاری از محورهای عمده مطرح شده در گردهمایی‌های روز کارگر بوده است.
امسال در ایران هم روز کارگر در حالی فرا رسیده است که کارگران ایرانی بر عدم تحقق حداقل مطالبات خود تأکید می کنند.
فعالان کارگری در ایران، مهم‌ترین خواسته های کارگران را مطالباتی چون «اجرای قانون اساسی کشور و قانون کار، حذف دست واسطه‌ها از بازار کار ایران، ایجاد سندیکای مستقل کارگری، جلوگیری از تبعیض جنسی و جنسیتی و رعایت حقوق زنان کارگر، حذف قراردادهای موقت و حذف فاصلۀ بین دستمزد و سبد معیشت»، اعلام کرده اند.
بنا بر گزارش مرکز آمار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، طی بررسی گزارش‌های کارگری منتشر شده در ۱۲ ماه اخیر، کشته و مصدوم شدن دست‌کم ۹ هزار و ۸۷۹ کارگر در این مدت در پی حوادث کار توسط رسانه‌ها یا سازمان‌های فعال در این حوزه مخابره شده است.
همچنین بر اساس آمارهای گردآوری شده توسط مرکز آمار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، دست کم ۸۴ هزار و دویست و بیست و شش کارگر بیش از هزار و پنجاه و دو ماه معوقات مزدی دارند.
در حالی که برآوردها از سطح بالایی از اعتراضات در جامعه کارگری حکایت می‌کند با این حال در یک سال گذشته، در مجموع گزارش های خبری تعداد ۴۲۸ تجمع کارگری و ۱۴۴۸ تجمع صنفی به دست رسانه‌ها یا نهادهای مدنی رسیده است، و طی دوازده ماه گذشته دست کم پنجاه و یک کارگر و فعال کارگری بازداشت شده‌اند.
رقم اعلام‌شده برای دستمزد کارگران، بسیار پایین‌تر از رقم اعلام‌شده برای خط فقر در ایران است، زیرا بر اساس گزارش‌ها خط فقر در کشور به ۱۸ تا ۲۰ میلیون تومان رسیده است.
با این وجود، میزان افزایش دستمزد کارگران با میزان افزایش قیمت برخی خدمات و کالاها در سال آینده نیز مطابقت ندارد.
