حال و هوای کربلای معلی در هنگام افطار
سنت حسنه افطاری دادن در فرهنگ اسلامی ریشه های کهنی دارد. این سنت کهن اما در کربلای معلی حال و هوای خاصی را ایجاد کرده است.
سنت حسنه افطاری دادن و شرکت در مراسم افطاری در عالم اسلام ریشه های تاریخی کهنی دارد. از صدر اسلام رسول خدا صلی الله علیه و آله و معصومین علیهم السلام در ساده ترین شکل ممکن سفره افطاری می انداختند و از روزه داران به گرمی پذیرایی می کردند.
لحظات ملکوتی اذان و دستهایی که به دعا گرداگرد سفره ها بلند می شوند و لبخند و حس و حال خوش مردم از پیر و جوان و زن و مرد و کودک و خردسال همه و همه حکایت از یک فستیوال سالانه یِ معنویِ پر شور و حال در دنیای اسلام دارد.
اما این شور و حال افطاری دادن و افطاری رفتن همه ساله در کربلای معلی جلوه های مضاعفی دارد.
علاوه بر سفره های افطاری که توسط عتبات عباسی و حسینی انداخته می شود و نیز خیرات و مبرات موکب های رمضانیه که افطاری بین زوار توزیع می کنند ، برخی از زوار و مجاورین شهر کربلا سفره افطاری خود را برداشته و همراه با اعضای خانواده به بین الحرمین رفته و آنجا اطراق می کنند و پس از نماز جماعت مغرب و عشاء زوره خود را باز می کنند.
رمضان ماه عبادت و انس و الفت با خداست و روزه داران برای تقرب به خدا با روزه داری ، ایثار و از خودگذشتگی و خدمت به دیگران را تمرین می کنند و این در افطاری دادن به یک دیگر تبلور عینی دارد.
