تاکید آیت الله العظمی شیرازی در گردهمایی مبلغان رمضان۱۴۴۵ بر لزوم رعایت تقوای الهی در ماه مبارک رمضان

بیانات آیت الله العظمی شیرازی در گردهمایی مبلغان در آستانه ماه مبارک رمضان، بخش اول : لزوم رعایت تقوای الهی با استفاده از فرصت ماه مبارک رمضان

آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی در آستانه ماه مبارک رمضان طبق روال سال های گذشته در گردهمایی مبلغان در روز شنبه ۱۹ اسفند ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۳۰ در بیت مرجعیت در شهر مقدس قم بیاناتی ایراد فرمودند.

محور اصلی بیانات معظم له پیرامون لزوم رعایت تقوای الهی با استفاده از فرصت ماه مبارک رمضان، ضرورت حفظ آبروی مومن و پرهیز از حرمت شکنی ها، و وجوب پاسخگویی به شبهات و دروغ هایی که به معصومین علیهم السلام به ویژه در شبکه های ماهواره ای نسبت داده می شود، بود

بخش اول بیانات آیت الله العظمی شیرازی در گردهمایی سال جاری مبلغان در آستانه ماه مبارک رمضان، به لزوم رعایت تقوای الهی با استفاده از فرصت ماه مبارک رمضان اختصاص داشت.

معظم له با اشاره به خطبه شعبانیه حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله پیرامون فضائل ماه مبارک رمضان، این فراز از خطبه را مورد توجه قرار دادند که : هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَی ضِیَافَةِ اللَّهِ، ماهی که در آن شما را به مهمانی خدا دعوت کرده اند، و در ادامه فرمودند : در اسلام برای مهمان جایگاه و مقام ویژه ای در نظر گرفته شده که در برخی از ادعیه و زیارات در رابطه با آن آمده : لِكُلِّ ضَيْفٍ قِرىً، برای هر مهمان قریه های فراوانی در نظر گرفته شده است، لذا باید با تامل بیشتر قدر این ماه مبارک را دانست.

ایشان با اشاره به اینکه ناقل خطبه شعبانیه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، امیرالمومنین صلوات الله علیه می باشند، فرمودند : این خطبه، روایت مستفیضه است یعنی فقط یک روایت از آن نقل نشده و سندهای متعددی دارد و محدثان به صورت متعدد در کتب مختلف آن را ذکر نموده اند

آیت الله العظمی شیرازی با اشاره به این نکته که در طول سال انسان مکلف به انجام برخی از واجبات کفایی و عینی است فرمودند : اما در ماه مبارک رمضان باید انسان تلاش نماید که در رابطه با مقدمات وجودِ آن واجبات، تلاش بیشتری نماید تا بیشتر و بهتر موفق به انجام آنها گردد.

معظم له راه دستیابی به این هدف را تصمیم انسانها ذکر نموده و ضمن بیان روایتی از امام کاظم علیه السلام : فَإنَّما هِيَ عَزمَةٌ راه رسیدن به هدف، تصمیم آدمی است، فرمودند : انسان برای اموری که برای او اهمیت دارد تصمیم می گیرد و هر مقدار که این مساله برای او از اهمیت افزون تری برخوردار باشد، تصمیمی قوی تر اتخاذ می نماید و ماه رمضان هم ماه تصمیم های جدی و قوی است و حیف است که انسان این فرصت را از دست داده و توفیق کمی نصیب او شود.

ایشان با اشاره به فراز دیگری از خطبه شعبانیه که کمتر مورد توجه قرار گرفته فرمودند : معمولا خطبا و وعاظ سایر فرازهای این خطبه از جمله فضلیت روزه و اطعام و صله ارحام را مورد تاکید قرار می دهند اما این بخش که اتفاقا از اهمیت زیادی هم برخوردار است کمتر مورد تاکید قرار گرفته است که : وَ مَنْ أَدَّی فِیهِ فَرْضاً کَانَ لَهُ ثَوَابُ مَنْ أَدَّی سَبْعِینَ فَرِیضَةً فِیمَا سِوَاهُ مِنَ الشُّهُورِ، و کسی که واجبی در این ماه را بجا آورد، خداوند ثواب هفتاد واجب در ماه‌های دیگر را به او عطا می شود.

آیت الله العظمی شیرازی با تاکید بر اینکه بایستی بررسی نمود که چه واجباتی غیر از نماز و روزه بایستی در این ماه مورد توجه قرار گیرد، فرمودند : اولین واجبی که بدون تردید باید در این ماه رعایت شود آنچه که در آیه ۱۶ سوره تغابن مورد تاکید قرار گرفته، می باشد که : فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ، پس تا می توانید خدا ترس و پرهیزکار باشید و تقوای الهی پیشه کنید.

معظم له ماه مبارک رمضان را بهترین فرصت برای رسیدن به تقوای الهی ذکر نموده و فرمودند : رسیدن به این هدف با وجود دعاها و زیارت هایی که در این ماه ذکر شده و موعظه هایی که توسط خطبا و وعاظ محترم عنوان می شود، فراهم است.

ایشان با اشاره به داستانی در رابطه با پدر بزرگوارشان مرحوم آیت الله العظمی میرزا مهدی حسینی شیرازی که پس از مرحوم آیت الله العظمی سید حسین طباطبایی قمی، زعامت حوزه علمیه کربلا و مرجعیت شیعه را بر عهده داشتند، و علیرغم نیاز به پول برای تامین شهریه طلاب، از باب احتیاط از پذیرش مبلغی کلان از سوی یکی از تجار بغداد که پس از مرحوم آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی برای تقلید به ایشان رجوع کرده بود، خودداری نمودند با آنکه آن مبلغ می توانست تا مدت ها مشکل شهریه طلاب را حل کند، فرمودند : تقوا انسان را به اینجا می رساند که با آنکه پذیرفتن آن وجوهات اشکال شرعی نداشته اما از باب احتیاط از پذیرش آن خودداری می کند.

آیت الله العظمی شیرازی با اشاره به وجود تقوا و ورع در برخی از فقها فرمودند : گاه برخی از مراجع تقلید برای دیگران فتوا می دهند اما در مقام عمل برای خودشان احتیاط می کنند، و من بارها این مساله را در رابطه با فقهای متعدد مشاهده نموده ام، مثلا فتوای مرجع تقلیدی این بوده که در رکعت سوم و چهارم نماز، یک بار گفتن تسبیحات اربعه کفایت می کند اما حتی یک بار در طول عمر خود به آن عمل نکرده و همواره سه بار این ذکر را تکرار نموده است، لذا علما به دلیل مرتبه بالای تقوا احتیاط می کردند.