سالروز سرکوب قیام شعبانیه ۱۴۱۱ و نسل کشی شیعیان عراق توسط صدام

۲۱ شعبان سالروز نسل کشی شیعیان عراق در پی هجوم سنگین نظامی نیروهای صدام به شهرهای مقدس کربلا و نجف به منظور سرکوب قیام شعبانیه ۱۴۱۱ می باشد، که یکی از خونبارترین جنایات تاریخی در دهه های اخیر در عراق علیه شیعیان به شمار می رود.

ماه شعبان در کنار اعیاد مبارکش برای شیعیان عراق و حتی شیعیان جهان، خاطراتی تلخ را نیز یا خود به همراه دارد، خاطراتی که با کشته شدن هزاران تن از شیعیان عراق در کربلا و تعرض به حرم مطهر حضرت سیدالشهدا علیه السلام پیوند خورده است.

در قیام مردم عراق در شعبان ۱۴۱۱، چهارده استان از هجده استان عراق به تصرف مردم درآمد، و معترصان کنترل استان‌های دیالی، واسط، میسان، بصره، ذی قار، مثنی، قادسیه، بابل، کربلا، نجف، دهوک، اربیل، کرکوک و سلیمانیه را به دست گرفتند و فقط استان‌های مرکزی شامل صلاح الدین، بغداد، نینوا و الانبار در کنترل حکومت باقی ماند.

تحرکات مردمی در نجف اشرف ، ۱۶ شعبان و به صورت تظاهرات در پیرامون حرم امیر المومنین علیه السلام آغاز گردید.

درگیری‌ها تا ظهر ۱۷ شعبان ادامه داشت و منجر به پیروزی گروه‌های مردمی و برافراشته شدن پرچم‌های سبز در مرکز شهر گردید.

خیزش و قیام مردم در شهر مقدس کربلا نیز روز ۱۸ شعبان آغاز شد، هر چند، روز ۱۶ شعبان درگیری‌های پراکنده‌ای در این شهر اتفاق افتاده بود.

تحرکات مردمی شهر مقدس کربلا سه روز ادامه داشت و در روز سوم مردم کنترل شهر را به دست گرفتند.

قیام شعبانیه ی مردم عراق ۱۵ روز ادامه داشت، و تقریبا در این دو هفته ، عراق از دست بعثی ها خارج گردیده بود .

با همه ی اینها ، این قیام توسط نیروی سنگین نظامی صدام و وفادارانش در گارد ریاست جمهوری عراق به شدت سرکوب شد.

در جریان این درگیری‌ها هزاران نفر کشته و نزدیک به دو میلیون نفر از مردم عراق آواره شدند.

سه شهر نجف، کربلا و کرکوک دستخوش بیشترین خرابی‌ها شده و نیروهای بعثی در کربلا و نجف علاوه تخریب بر حرم های مطهر امیرالمومنین، امام حسین و حضرت عباس علیهم السلام، ده‌ها مسجد و حسینیه و مدرسه علمیه را منهدم کردند.

بسیاری از کتاب‌های خطی ارزشمند نیز در هجمه ی بعثی ها به این شهرها نابود شد.

ارتش تا بن دندان مسلح بعثی، با حمایت و پشتیبانی بالگردها به جان مردم افتادند، بعثی ها بر روی دیوارها و تانک های خود، این شعار را نوشته بودند:

«لا شیعة بعد الیوم، یعنی پس از امروز، شیعه ای نخواهد بود».

پس از سرکوب قیام، مرحوم آیة الله العظمی سید ابوالقاسم خویی به‌همراه تعدادی از افراد خانواده و نزدیکان بازداشت و به بغداد منتقل شدند و پس از چند روز به اجبار در برابر دوربین‌های تلویزیون، با صدام گفتگو کردند.

تعدادی از روحانیون شناخته شده و نمایندگان آیة ‌الله خویی پس از سرکوب قیام اعدام، و تعدادی از علمای شناخته شده نیز مجبور به مهاجرت از عراق شدند.

پس از درگیری سال ۲۰۰۳ در عراق و سرنگونی حزب بعث، وقایع سال ۱۹۹۹ توسط دادگاه عالی جنایی عراق مورد بررسی قرار گرفت.

متعاقب آن ۱۴ نفر از متهمان مورد محاکمه قرار گرفته و تعدادی از آنان محکوم به مرگ و تعدادی هم محکوم به زندان شدند.