یازدهم شعبان سالروز ولادت باسعادت حضرت علی اکبر

ماه شعبان ایام شادی و سرور اهلبیت پیامبر علیهم السلام می باشد، و یازدهم شعبان نیز ولادت گل هاشمی، جوان کربلا، ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام می باشد.

ولادت سراسر نور حضرت علی اکبر بهانه ای است تا آن حضرت را کمی بشناسیم.

یازدهم شعبان مصادف با میلاد فرخنده‌ی حضرت علی اکبر علیه السلام است.

پدر گرامی آن بزرگوار امام حسین علیه السلام و مادر آن حضرت لیلی بنت ابی مره بن عروه بن مسعود ثقفی است.

در کتاب اعلام النساء آمده: «هِی مِن فَواضِلِ نِساءِ عَصرِها، مادر علی اکبر از زنان فاضله عصر خودش بود».

تاریخ ولادت و وفات این مادر بزرگوار معلوم نیست، همچنان که آمدن او به کربلا هم مشخص نیست.

اگرچه از زندگانی حضرت علی اکبر، آن چنان نکات فراوانی به قلم تحریر نیامده است ولی به همین مقداری که بیان شده است حاکی از روح بلند، بزرگواری، تقوا، ادب و دیانت آن حضرت است.

«نقل است، روزی حضرت علی اکبر به نزد والی مدینه رفته و از طرف پدر بزرگوارشان پیغامی را خطاب به او می برند، در آخر والی مدینه از حضرت علی اکبر سؤال کرد نام تو چیست؟ فرمودند: علی، سئوال نمود نام برادرت؟ فرمودند: علی، آن شخص عصبانی شد و چند بار گفت: علی، علی، علی، «ما یُریدُ اَبُوک؟، پدرت چه می خواهد، همه اش نام فرزندان را علی می گذارد.

این پیغام را حضرت علی اکبر نزد حضرت اباعبدالله الحسین بردند، ایشان فرمودند: والله اگر پروردگار ده ها فرزند پسر به من عنایت کند نام همه آنها را علی می گذارم و اگر ده ها فرزند دختر به من عطا نماید، نام همه آنها را نیز فاطمه می گذارم.

خلق و خوی حضرت علی اکبر ، رفتار و حرکات و ادب و متانت آن بزرگوار در حدّ اعلای برجستگی و درخشندگی یاد حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله را در ذهن ها زنده می‌کرد.

نام آن حضرت به عنوان جوان اباعبدالله الحسین همواره با نام و عنوان جوانی همراه شده و هر زمان بخواهند الگویی از جوان نمونه و فداکار مثال بزنند بدون شک نام علی اکبر در این میان می درخشد.

درباره شخصیت حضرت علی اکبر گفته شده که ایشان جوانی خوش چهره، زیبا، خوش زبان و دلیر بوده و از جهت سیرت و خلق و خوی و صباحت رخسار، شبیه ترین مردم به پیامبر اکرم بودند و شجاعت و رزمندگی را از جد بزرگوارشان حضرت علی ابن ابی طالب به ارث برده و جامع کمالات، محامد و محاسن بودند.

در روایتی به نقل از شیخ جعفر شوشتری در کتاب خصائص الحسینیه آمده است: اباعبدالله الحسین هنگامی که حضرت علی اکبر را به میدان می فرستادند، به لشگر خطاب کردند و فرمودند : اللَّهُمَّ كُنْ أنتَ الشَّهيد عَليهم، فَقد بَرَز إليهم غُلامٌ أشبهُ النَّاس خَلْقاً وخُلُقاً ومَنطِقاً برسولك وكنا اذا اشتقنا الى رؤية نبيك نظرنا الیه…؛پروردگارا! شاهد باش، پسری را به میدان می فرستم، که شبیه ترین مردم از نظر خلق و خوی و منطق به رسول تو است. و هر زمان دلمان برای پیامبرت تنگ می شد نگاه به صورت  این پسر می کردیم.

امام حسین در تربیت آن حضرت و آموزش قرآن و معارف اسلامی به آن بزرگوار تلاش بسیاری به عمل آورده و از آن حضرت یک انسان کامل و نمونه ساختند و شگفتی همگان، از جمله دشمنانشان را بر انگیختند.

حضرت علی اکبر نمونه بارز یک جوان فداکار بودند، جوانی که به همه جهانیان درس آزادگی و فداکاری آموختند، و با شجات و بی باکی از اعتقادات خود دفاع کرده و جان خود را در این راه نثار کردند.

تربیت شایسته امام حسین سبب شد که حضرت علی اکبر به بهترین صفات کمال آراسته شوند، عواملی همچون: اصالت خانوادگی، تربیت و وراثت، کسب علم و فضایل که از عناصر تشکیل دهنده شخصیت هر شخصی است، در وجود و زندگی آن حضرت فراهم بود.

خلق و خوی حضرت علی اکبر و رفتار و حرکات و ادب و متانت آن بزرگوار در حدّ اعلای برجستگی و درخشندگی بود، آن گونه که با دیدن آن حضرت یاد حضرت رسول را در ذهن ها زنده می شد.

حضرت علی اکبر، نسخه ای برابر با اصل نسبت به رسول خدا و شاخه ای از آن شجره طیبه و ریشه پاک بودند و وارث همه خوبی های خاندان عصمت و طهارت به شمار می رفتند.

آن حضرت در ماجرای کربلا حضور فعال داشتند و در تمام حالات در کنار بزرگوارشان امام حسین بوده و با دشمنان دین خدا به سختی مبارزه کردند.

حضرت علی اکبر در روز عاشورا اولین نفر از بنی هاشم بودند که پس از مبارزه جانانه جام شهادت سر کشیدند.