سوم شعبان سالروز ولادت امام حسین علیه السلام

حضرت امام حسین علیه السلام در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجری، در شهر مدینه به دنیا آمدند.

اباعبداللَّه، کنیه و سید شباب اهل جنت، سبط النبی، مبارک، سیدالشهداء،‌ رشید، وفی، طیب، زکی، و السبط از لقب‌ها و عناوینی هستند که به آن حضرت تعلق دارند.

روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت، امام حسین علیه السلام دومین فرزند حضرت علی و فاطمه سلام الله علیهما، در خانه‏‌ی وحی و ولایت، چشم به جهان گشودند.

اسماء، نوزاد را در یک پارچه سفید پیچید و آن را به سوی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برد ، و آن حضرت در گوش راست نوزاد اذان و در گوش چپ فرزند تازه متولد شده اقامه خواندند.

در مورد نامگذاری آن حضرت در روایتی آمده است: «امین وحی الهی، جبرئیل، فرود آمد و گفت: سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر» که به عربی «حسین» خوانده می شود، نام بگذار. چون علی علیه السلام برای تو، بسانِ هارون برای حضرت موسی است، جز آن که تو خاتم پیغمبران هستی».

از امام صادق علیه‌السلام روایت شده: هنگامی که امام حسین علیه‌السلام دیده به جهان گشود، جبرئیل امین از سوی پروردگار متعال مأمور گردید تا همراه هزار فرشته، جهت تهنیت و شادباش گویی به نوزاد فاطمه زهرا سلام الله علیها، به زمین فرود آیند.

مطابق با برخی روایات، پیامبر اکرم صلی الله و علیه و آله در روز هفتم ولادت آن حضرت، قوچی را به عنوان عقیقه قربانی فرمودند و سر آن حضرت را تراشیدند و هم وزن موی سر نوزاد تازه متولد شده نقره صدقه دادند.

رسول خدا علاقه بسيارى نسبت به امام حسین و برادر آن حضرت، امام حسن عليهما السلام داشتند، به طورى كه محبت خويش را به صورت علنى نسبت به ایشان ابراز مى‌نمودند.

بنابر نقل‌های تاریخی شیعه و اهل تسنن، پیامبر اکرم هنگام تولد امام حسین، از شهادت آن حضرت خبر دادند.

امام حسین از اصحاب کِساء و از حاضران در ماجرای مُباهله به همراه برادرشان امام حسن، مصداق کلمه «ابناءَنا»( پسرانمان) در آیه مباهله هستند، و همچنین یکی از اهل بیت پیامبر خدا می باشند که آیه تطهیر درباره ایشان نازل شده است.

روایت‌های متعددی از پیامبر اکرم در فضیلت امام حسین نقل شده است؛ از جمله آنکه «اَلْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ سَیدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّة»، «حسن و حسین سرور جوانان بهشت‌اند» و «اِنَّ الحسینَ مِصباحُ الهُدی و سَفینةُ النَجاة» ، «حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است».

بسیاری از آیات الهی که برخی رقم آن را ۱۲۸ آیه و برخی دیگر تا ۲۵۰ آیه ذکر کرده اند، به اطلاق و عموم و یا به طور خاص، بر امام حسین علیه السلام تطبیق شده و یا یکی از افراد مورد نظر در آیه، امام حسین علیه السلام بوده اند.

مواردی مثل آیه مباهله، آیه تطهیر، آیه ذوالقربی، آیه اطعام و آیات سوره فجر که سوره فجر را سوره آن حضرت نامیده اند.

امام صادق علیه السلام ضمن بیان این معنی، امام حسین را صاحب «نفس مطمئنه» معرفی کرده و می فرمایند: « سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب خود بخوانید که سوره حسین بن علی است و در آن راغب باشید، خدای متعال شما را مورد رحمت خود قرار دهد.»

سیره اخلاقی و رفتاری امام حسین، نشان دهنده روح بلند آن حضرت و تربیت در دامان پیامبر و امام علی و حضرت زهرا، و تجسم قرآن کریم در عمل و اخلاق آن حضرت است.

از نکات جالب توجه در ماه شعبان، نقطه‌ی آغازین ارتباط میان امام حسین و حضرت حجت عجل الله فرجه الشریف می باشد که با تولد هر دو امام بزرگوار در ماه شعبان شروع می شود.

جالب این که سوم شعبان، روز میلاد امام سوم مسلمانان و پیشوای دوازدهم نیز دوازده روز بعد، در نیمه شعبان، دنیا را به وجود نورانی خویش نور باران کرده اند.

زادروز امام حسین علیه السلام باید به یاد امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف ، بود و در روز میلاد حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف باید سیدالشهدا علیه السلام را یاد کرد.

در دعای هریک از این دو معصوم، جمله هایی را زیر لب زمزمه می کنیم که یاد دیگری را در دل زنده می کند.

آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی در یکی از نشست های علمی خود فرمودند: در روایات بحار الانوار و غیر از آن ، موجود است که بعد از آنکه حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف ، پس از ظهور به شهادت می رسند، امام حسین علیه السلام، از قبر خود زنده خارج می شوند، و ایشان را غسل می دهند و حنوط و کفن ایشان را انجام می دهند و در همین مکان در جای خودشان دفن می کنند.