رای‌گیری انتخابات ریاست‌جمهوری جمهوری آذربایجان روز چهارشنبه، ۱۸ بهمن، آغاز شد و این نخستینبار است که رای‌گیری ریاست‌جمهوری این کشور در سرزمین (قره‌باغ) که بیش از ۳۰ سال از سوی ارمنستانی‌ها اداره می‌شد، برگزار گردید.
الهام علی‌اف با کسب ۹۳.۹ درصد آرا در انتخابات ریاست‌جمهوری آذربایجان پیروز شد.
انتخابات ریاست جمهوری که هر هفت سال یک بار در جمهوری آذربایجان برگزار می‌شود ، صبح روز چهارشنبه در این کشور آغاز شد، رقابتی که الهام علی اف رییس جمهور کنونی یکی از هفت نامزد آن بود.
حدود ۶.۵ میلیون نفر از جمله افراد خارج از کشور در این انتخابات واجد شرایط رأی دادن بودند.
بر اساس نتایج خروجی، ۹۳.۹ درصد از رأی دهندگان به الهام علی اف رأی داده‌اند.
نزدیکترین رقیب علی اف، نامزد مستقل «زاهد عروج» تنها ۱.۸ درصد آراء را کسب کرد.
زاهد اُروج، نامزد مستقل ۱.۸ درصد آرا را از آن خود کرد و پس از آن، دیگر رقبای سیاسی از جمله، رازی نوراللهیف، نامزد ریاست جمهوری حزب جبهه ملی ۰.۹ درصد آرای انتخاباتی را کسب کرد و به ترتیب، فاضل مصطفی، نامزد ریاست جمهوری حزب تأسیس بزرگ ۱.۵ درصد آرا و الشاد موسایف، نامزد ریاست جمهوری حزب آذربایجان بزرگ ۰.۴ درصد آرا و قدرت حسنقلی اف، نامزد ریاست جمهوری حزب جبهه مردمی ۱.۲ درصد و در انتهای این رقابت سیاسی، فواد علی اف، کاندیدای مستقل، ۰.۳ درصد آرا را به دست آوردند.
بدین ترتیب الهام علی‌اف به مدت ۷ سال دیگر در سمت خود ابقا شد، این پنجمین پیروزی الهام علی‌اف در انتخابات ریاست جمهوری طی ۲۱ سال است.
شیعیان، اکثریت جمعیت آذربایجان را تشکیل می‌دهند ، با وجود این، تشیع در آذربایجان بسیار متفاوت از تشیع در کشور‌هایی چون ایران و عراق است.
تشیع در این کشور، تحت تأثیر نظام سیاسی کمونیستی و سکولار در دهه‌های گذشته ـ چه قبل و چه بعد از استقلال ـ می باشد.
تشیع در سرزمین آذربایجان، هم‌زمان با ایران در دوره ی صفویه گسترش یافت و به صورت آیین اکثریت مردم درآمد.
با سقوط تزارها، حاکمیت کمونیست ها به مدت هفتاد سال بر مناطق مسلمان‌نشین به ویژه آذربایجان، سایه افکند و دین و مذهب به اجبار برای مدتی از صحنه عمومی جامعه کنار رفت.
در این دوره حکومت شوروی سابق، برای جلوگیری از تجمع مردم برای انجام دادن اعمال دینی، به ویران کردن مساجد پرداخت ، بیش‌تر مساجد در جمهوری آذربایجان در سال ۱۹۳۰ میلادی تعطیل شدند و یا کاربری آن‌ها تغییر یافت.
گسستن از حکومت مسکو برای آذربایجان، همانند سایر ملل مسلمان جماهیر شوروی، یک نقطه عطف برای برقراری روابط با جهان اسلام بود.
پس از استقلال این کشور در سال ۱۹۹۱ میلادی، دین به تدریج، به عرصه زندگی اجتماعی مردم بازگشت، بسیاری از مقام های این کشور ، که از افراد بازمانده ی دوره حکومت شوروی سابق بودند، پس از استقلال آذربایجان ، سعی کردند از مشروعیت و مقبولیت اسلام و تشیع در چارچوب خاص خود استفاده نمایند.
شیعیان آذربایجان از دیر باز به حفظ شعائر مذهبی و انجام فعالیت های دینی اهتمام داشته اند، و با وجود کمرنگ شدن دین و مذهب طی هفتاد سال سلطه کمونیسم بر آذربایجان ، در عین حال این باورها در خاطره مردم به روش‌های گوناگون حفظ شده بود، و نقش مراسم‌های مذهبی مرسوم و سنتی شیعیان مانند عزاداری‌ها، سفره‌های احسان، سفره‌های منتسب به ائمه اطهار علیهم السلام ، هم چنان در میان مردم این کشور رواج داشته و دارد.
از آن‌جا که ماهیت نظام سیاسی آذربایجان، سکولار و بر جدایی دین از سیاست مبتنی است، ایجاد محدودیت در زمینه استفاده از حجاب در اماکن عمومی نظیر دانشگاه‌های دولتی، ممنوعیت پخش اذان در مساجد و محدودسازی برخی مراسم‌های مذهبی برای شیعیان در سال‌های اخیر، از جمله سخت‌گیری‌های دولت در برابر مردم خود با اکثریت شیعه بوده است.
