۲۷ رجب سالروز بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله در روز ۲۷ رجب سال ۴۰ عام الفیل، ۶۰۹ میلادی ، و ۱۳ سال پیش از هجرت ، مبعوث شدند و مسلمانان این روز را جشن می‌گیرند .
در روایات اسلامی، اعمال مستحبی برای روز مبعث ذکر شده‌است ، دعا، نماز و غسل مستحب ، برخی از اعمال این روز است.

سالروز بعثت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، روز بزرگی برای تاریخ و بشریت است ، واقعه ی بعثت، جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ مسلمانان دارد.

بعثت در قرآن کریم، به معنای برانگیختن و فرستادن پیامبران برای هدایت مردم و نیز حشر مردگان به کار رفته است ، در قرآن کریم از بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تعبیر به منت شده است.

منّت از ریشه «مَنّ»، به معناى سنگى است كه براى وزن كردن اجسام به كار مى‌رود و اعطاكردن هر نعمت سنگين و گرانبهايى را منّت گويند، و بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز، به واسطه ی آثار و برکات فراوانی که داشته و دارد نعمتی بسیار بزرگ معرفی شده است.

وقتی پیامبر خدا در غار حرا به تفکر و عبادت مشغول بودند با نزول نخستین آیات سوره علق، رسالت ایشان آغاز شد، و با نخستین آیات سوره مدثر ادامه یافت.

مطابق با آنچه در منابع آمده است، در حالی که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در غار حرا (کوه نور) در حوالی مکه مکرمه به عبادت و نیایش می‌پرداختند ، جبرئیل بر ایشان نازل شد و بر آن حضرت آیاتی از قرآن مجید را به عنوان طلیعه نبوت نازل نمود.

نخستین آیاتی که بر آن حضرت فرو فرستاده شد، آیه‌های سوره ۹۶ قرآن مجید یعنی سوره علق بود.

امام حسن عسکرى علیه السّلام در توصیف بعثت نبى اکرم صلّى اللّه علیه و آله می فرمایند: تا این که به چهل سالگى رسید، و خدای متعال قلب کریمش را بهترین و والاترین و خاشع‌ترین و مطیع‌ترین قلب‌ها یافت، پس به درهاى آسمان اجازه داد و آنها باز شدند و به ملائکه اجازه داد و آنها نازل شدند و در این حال محمد صلّى اللّه علیه و آله به آنها مى‌نگریست، پس رحمت از طرف عرش بر ایشان نازل شد و آن حضرت به روح الامین (جبرئیل) نگاه مى‌کرد، جبرئیل نزد ایشان فرود آمد و دستش را گرفت و تکان داد و گفت: اى محمد! بخوان، محمد فرمود: چه چیزى را بخوانم؟ گفت: اى محمد! «اِقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّک الَّذی خَلَقَ * خَلَقَ الْاِنسانَ مِنْ عَلَقَ * اِقْرَا وَ رَبُّک الْاَکرَمُ * اَلَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ…». (قرآن را) به نام پروردگارت -که هستى را آفرید- بخوان، همو که انسان را از خون بسته آفرید. بخوان که پروردگارت از همه ارجمندتر است. همو که با قلم تعلیم داد و آن چه را که انسان نمى‌دانست به او آموخت.

سپس آنچه را که مى‌بایست بر ایشان نازل کرد و خودش به سوى پروردگارش بالا رفت ، حضرت محمد صلّى اللّه علیه و آله از کوه پایین آمدند در حالى که عظمت خدای متعال و جلالت ابّهت الهى ایشان را مدهوش خود کرده بود و به تب و لرز دچار شده بودند.

چیزى که اضطراب محمد صلی الله علیه و آله را بیشتر مى‌کرد، این بود که بیم داشتند که قریشیان ایشان را تکذیب کرده و آن حضرت را به جنون نسبت دهند، در حالى که آن حضرت محمد امین، و عاقل‌ترین مردم و گرامى‌ترین آنان بود و مبغوض‌ترین چیزها در نظر ایشان ، شیاطین و اعمال و کردار انسانهای بدکردار بود.

بنابراین، خدای متعال اراده کرد که قلب آن حضرت را مملوّ از شجاعت نماید و به ایشان فراخى دل عنایت فرماید براى همین از کنار هر سنگ و درختى که رد مى‌شدند، مى‌شنیدند که مى‌گفتند: «السّلام علیک یا رسول اللّه.

آن حضرت ابتدا ، ماجرای بعثت را با همسر خود حضرت خدیجه سلام الله علیها و سپس با پسر عموی خود علی بن ابیطالب علیه السلام در میان گذاشتند.

از آن پس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در کنار خانه خدا نماز می‌گذاردند و خدیجه سلام الله علیها و علی علیه‌السلام به ایشان اقتدا می‌کردند و نماز می‌خواندند.

این سه نفر، با جان و مال و هستی خویش اسلام را پرورانده و فراگیر نمودند.

سال بعد با نزول آیه سوره شعرا «وَاَنْذِرْ عَشيرَتَك‌َ الاْقْرَبين‌َ» ، ابتدا بستگان خود را دعوت به اسلام نمودند، و در همان سال با نزول سوره حجر، دعوت خود را علنی کرده و به بازار عکاظ رفته و همهٔ مردمی را که برای تجارت در آن مکان جمع بودند را به صورت علنی اسلام دعوت کردند .

اگر چه در مکه تنها عده کمی از مردم به اسلام ایمان آوردند ،اما پس از هجرت به مدینه، رفته رفته تعداد ایمان آورندگان به اسلام افزایش یافت و پس از پیروزی مسلمانان و فتح مکه، این دین مبین ، در سراسرِ جهان انتشار یافت.