فرا رسیدن ایام بزرگداشت ولادت امام جواد علیه السلام
این روزها مصادف با ایام بزرگداشت ولادت امام جواد علیه السلام نهمین پیشوای مسلمانان جهان است.
۴۷ سال از عمر امام رضا علیه السلام گذشته بود و آن حضرت هنوز اولادی نداشتند ، همین امر باعث شده بود تا گروه منحرف واقفیه امامت امام رضا علیه السلام را انکار کنند ، و ادعا نمایند که نداشتن فرزند ، که نقص محسوب می شود ، با عصمت منافات دارد ، و لذا حضرت امام رضا علیه السلام نمی تواند ، امام معصوم و جانشین امام کاظم باشد.
ولادت با سعادت امام جواد خط بطلانی بود بر گستاخی ها و وسوسه انگیزی های واقفیه، پس از ولادت جواد الائمه ، امام رضا ، بارها و بارها فرمودند این مولودی است که در اسلام مانند او نیامده و برای شیعیان ما پر برکت تر از او زاده نشده است.
امام جواد علیه السلام فرزند ثامن الحجج علیه السلام در دهم رجب سال ۱۹۵ هجری قمری در مدینه منوّره دیده به جهان گشودند ، و بر شاخسار امامت شکوفا گشتند.
پدر بزرگوار امام جواد علیه السلام ،حضرت امام رضا علیه السلام و مادر ایشان بانوی گرامی و بافضیلتی به نام «سبیکه» است که امام رضا علیه السلام او را «خیزران» نامیدند ، سبیکه از خاندان ماریه قبطیه همسر پیامبر اسلام بود ، مادر امام جواد برترینِ زنان زمان خود بود، به گونه ای که امام رضا(ع)، او را بانویی منزه، پاک دامن و بافضیلت معرفی می کردند.
امام جواد علیه السلام تنها چهار سال داشتند ، وقتی پدرشان مجبور شدند ایشان را در مدینه تنها گذاشته، برای بر عهده گرفتن مقام ولایت عهدی که مامون برایشان تدارک دیده بود، عازم سفر به خراسان شودند.
شیعیان عادت داشتند از امام رضا بپرسند آیا اگر برای ایشان اتفاقی بیفتد، پسری در آن سن خواهد توانست مسئولیت امامت و رهبری شیعه را بر عهده بگیرد ، و امام رضا معمول بود که داستان عیسی را برایشان نقل کنند که حتی سن کمتری داشت وقتی به مقام نبوت رسید.
امام جواد در سال ۲۰۲ هجری قمری در حالی که هفت سال و اندی داشتند به امامت رسیدند ، و پس از شهادت جانگداز حضرت امام رضا علیه السلام در اواخر ماه صفر سال ۲۰۳ هجری قمری مقام امامت به فرزند ارجمندشان حضرت جوادالأئمه انتقال یافت.
مأمون خلیفه عباسی که همچون سایر خلفای بنی عباس از پیشرفت معنوی و نفوذ باطنی امامان معصوم و گسترش فضایل آن‌ها در بین مردم هراس داشت، سعی کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خویش قرار دهد.
«از اینجا بود که مأمون نخستین کاری که کرد، دختر خویش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد درآورد، تا مراقبی دائمی و از درون خانه، بر امام گمارده باشد ، رنج‌های دائمی که امام جواد ، از ناحیه این مأمور خانگی برده اند، در تاریخ معروف است».
مناظره علمی با گروهی از معتزله و نیز با دانشمندان نامدار زمان مامون از جمله یحیی بن اکثم و تحیر یحیی از طرح فروعات زیادی در مورد مسئله‌اش توسط امام علیه‌السّلام ، از مواردی است که بر علم بیکران آن امام بزرگوار ، آن هم در آن سن و سال حکایت دارد.
ایجاد شبکه ارتباطی وکالت توسط امام جواد با تمام محدودیت‌های موجود، از طریق نصب وکلا و نمایندگان، ارتباط ایشان را با شیعیان حفظ می کرد و با این عمل از تجزیه نیروهای شیعه جلوگیری می کرد ، حتی امام به هواداران خود اجازه می دادند که به درون دستگاه حکومت نفوذ کرده و مناصب حساس را در دست گیرند.
به همین روی بود که خدای متعال چنان علمی به حضرت بخشید که در همان دوران کودکی اسلام و تشیع را احیا کردند و دشمنان را به حیرت و تعجب واداشتند.
شکست علمی فقهای درباری، از جمله قاضی القضات، وی را به سعایت امام وا داشت ، او عمل خلیفه به فتوای امام و رد فتوای علمای درباری را شکستی برای دستگاه خلافت و پیروزی برای امام جواد جلوه داد ، و معتصم با شنیدن سخنان قاضی متوجه عمق خطر شد ، و تصمیم گرفت هر چه زودتر نقشه قتل امام را اجرا کند.
معتصم این بار کسی را برای اجرای این توطئه انتخاب کرد که یقین داشت به وسیله او به هدف پلید خود می رسد ، و او مامور و جاسوس ویژه دستگاه خلافت در اندرون خانه امام یعنی ام الفضل دختر مامون بود.
«ام الفضل» زهر دریافتی از معتصم را در انگور قرار داد و خدمت امام جواد آورد و آن حضرت را مسموم کرد.
امام جواد علیه السلام در آخر ذیقعده سال ۲۲۰ هجری در حالی که ۲۵ سال از عمر پربرکتشان می گذشت به شهادت رسیدند و پیکر مطهر آن حضرت در کنار جد بزرگوارشان حضرت موسی بن جعفر ، در قبرستان قریش در بغداد به خاک سپرده شد.
بارگاه ملکوتی این دو پیشوای معصوم به کاظمین معروف است و زیارتگاه و کعبه آمال شیفتگان حق و دوستداران مکتب امامت و ولایت است.
