دوربین ها و چشم ها و قلم های منتقد ، لطفا جلوه های شگفت انگیز و مردمیِ زیارت اربعین را هم ببینید

مشّایه ی اربعین ، مراسمی که نماد و هویت بیش از هزار ساله ی شیعیان عراق است اما با جفای برخی رسانه ها حقایق آن وارونه جلوه داده شده است.

این روزها تبلیغات منفی و غیر منصفانه ای ، به شکلی چند سویه ، زیارت اربعین را نشانه گرفته است.

زیارتی که قدمتی بیش از هزار سال دارد ، و به عنوان یکی از هویت های اصلی و نمادهای شیعیان عراق شناخته می شود ، و همواره مردمی بودن خود را حفظ کرده و از دخالت های دولت عراق نیر در برپایی آن توسط شیعیان عراق به شدت جلوگیری شده است.

اما برخی اراده ها ، تلاش بر آن دارد که این مراسم را که شاید مردمی ترین و خالصانه ترین حرکتِ خودجوشِ مذهبی در دنیاست ، و ابسته به مراکز دولتی معرفی نماید ، واقعیتی که با حقیقت فرسنگ ها فاصله دارد ، گزارش امروز ما پرده از واقعیت این ماجرا بر می دارد و امید است بتواند در کشف حقایق برای افکار عمومی دنیا تاثیرگذار باشد.

این ویدئو تنها نمونه ای از صدها ویدئو و کلیپی است که با حجم فراوان طی یکی دو ماهه ی اخیر ، زیارت اربعین را نشانه گرفته و با انتشار اخبار و اطلاعات نادرست و آمار اشتباه ، افکار عمومی را به سمت و سویی غیرواقعی سوق می دهد.

اما واقعیت آن است که این اجتماعی مذهبی که از آن در عراق تحت عنوان مشّایه ی اربعین یاد می شود ، سنتی است که بیش از هزار سال ، در میان شیعیان عراق رواج دارد و به یکی از نمادهای اصلی و هویت تغییر ناپذیر و فرهنگ مردم شیعه این کشور تبدیل شده است.

مَشّایه که به معنای پیاده روی زائران اربعین حسینی می باشد ، از آئین‌های شیعی در عراق است که در روزهای منتهی به ۲۰ صفر، برگزار می‌شود، و یکی از سنت های مذهبی رائج در میان شیعیان عراق است که از گذشته های بسیار دور با قدمتی چند صد ساله، محبان اهل بیت از نقاط مختلف عراق به‌ طرف کربلای معلی و با هدف زیارت اربعین حرکت می کرده اند.

این تصویر یک نمونه از برپایی این سنت دیرینه در میان شیعیان عراق در ۱۰۷ سال قبل را نمایش می دهد ، و البته این اجتماع پرشور تا صدها سال پیش تر هم میان مردم شیعه عراق رواج داشته است.

در زمان حکومت صدام ، محدودیت‌هایی در اجرای این مراسم اعمال شد، ولی با سقوط حزب بعث در سال ۲۰۰۳ میلادی، این مراسم دوباره احیا شد.

در سال‌های اخیر، میلیون‌ها نفر در این راهپیمایی شرکت می‌کنند، به‌ گونه ای که این رویداد را بزرگترین گردهمایی سالانه ی مذهبی در جهان دانسته‌اند ، استاندار کربلا پیش بینی کرده که امسال تا سی میلیون نفر در این کنگره عظیم مذهبی شرکت کنند.

عشایر حاشیه رود فرات ، در ایام مراسم پیاده‌روی ، چادرهای بزرگی در مسیر پیاده‌روی بر پا می‌کنند که به آنها «موکب» یا مُضیف می‌گویند و زائران را برای پذیرایی و استراحت در آنها جای می‌دهند.

هیات ها و موسسات و مجموعه های مذهبی عراق، موکب‌های بسیاری برپا می‌کنند و به صورت رایگان به زائران خدمات می‌دهند، مدیریت موکب‌ها به‌شکل مردمی و مستقل از دولت‌ها انجام می‌شود.

جالب توجه آن که اگر چه برخی از موکب داران را افراد متمول و ثروتمند شیعه ی عراقی شامل می شود ، اما عمده ی موکب داران از قشر متوسط شیعیان عراق و حتی بعضا فقرا هستند که گاه برای تامین مخارج زندگی شخصی خود دچار مشکل هستند اما در بحبوحه ی ایام اربعین برای تامین مخارج موکب های خود یا پول قرض می کنند یا وسیله ی نقلیه و فرش زیر پا و یا هر آن چه که از وسایل ارزشمند خانه هایشان ، بتواند آنان را در برپایی موکب یاری دهد ، به فروش می رسانند تا بتوانند از زائران حسینی پذیرایی نمایند ، چرا که پذیرایی از زائران سیدالشهدا را باعث افتخار برای خود و موجب برکتِ رزق و روزی خویش می پندارند.

کاش دوربین ها و برخی از چشم هایی که حواشی زیارت اربعین را می بینند ، و با سیاه نمایی دنبال برجسته نمودن برخی اتفاق ها از جمله حوادث رانندگی هستند ، که در هر اجتماع میلیونی هم چون سفرهای نوروزی امری محتمل است ، این گونه صحنه های شوانگیز را هم می دیدند :

زنی از شیعیان عراقی که با کمال تواضع و فروتنی از زائران حسینی با خواهش و تمنا می خواهد از دسترنج و نذر او استفاده کنند .

یا پیرمردی که از قدم گذاشتنِ اولین گروه از زائران سیدالشهدا ، بر خاک کشورش شادمان است و بر صورت و پیشانی و شانه ی آنان به عنوان زائران حسین بوسه می زند و افتخار می کند که توفیق خدمت به زائران سرور و سالار شهیدان را پیدا کرده است.

خانواده ای عراقی هم شرمنده ی امام حسین علیه السلام هستند ، و به شدت می گریند که به دلیل شدت فقر ، امکان پذیرایی بهتر و مناسب تر از زائران حسینی را نداشته و تمام دار و ندارشان که چند قُرص نان است ، که آن را هم را در طَبَق اخلاص نهاده اند.

در این جا هم خانواده ای که تمام اعضای آن در موکبی از زائران پذیرایی می کرده اند ، به شدت می گریند و می گویند آه که بدبخت شدیم و توفیق از ما سلب شد و دیگر در مسیر این جاده ، زائری برای رفتن به حرم سیدالشهدا تردد نمی کند.

در این جا هم پسر بچه ای از اهالی اطراف شهر ديوانيه ی عراق که با ديدن فيلمهای مشايه و به تصور اينكه از هر جاده ای مشايه ميگذرد در كنار اين جاده ی خاكی ، موكب زده و به انتظار عبور زوّار نشسته…

اما دریغ از یک زائر

در این جا هم به صورت خودجوش و ابتکاری ، جمعی با تشت و آب خنک ، پاهای خسته ی زائران را می شویند و با حوله پاک می کنند ، بلکه با زدودن گرد و خاک از این قدم هایی که در مسیر زیارت اباعبدالله گام برداشته اند ، ثواب و بهره ای برده باشند.

پیرزنی قد خمیده در مسیر زیارت اربعین آهسته آهسته گام بر می دارد.

زنی که راه رفتن عادی برای او مشقت دارد اما با واکر و مشقت فراوان ، قدم در مسیر مشایه ی اربعین گذارده است.

و جوانانی که داوطلبانه آمده اند تا با ویلچر ، زائرانی را که امکان طی مسیر با پای خود را ندارند ، به ویژه مردان و زنان سالخورده و از پاافتاده را برای رسیدن به صحن و سرای حسینی همراهی کنند.

یا کودکان دختر و پسری که ایستگاهی برپا کرده و عرق از پیشانی زائران حسینی پاک می کنند و لب تشنه آنان را سیراب می کنند

واقعا در کجای این کره خاکی این گونه مهمان را اکرام می کنند؟!

یا کدام چشم و دوربین می تواند شور و شوق این کودک را از بخشش متاع اندک او به زائران حسین نبیند و باور نکند که او تمام هستی خود را برای بذل در راه حسین به میدان آورده و از آن چه انجام می دهد از ته دل شادمان است.

یا جوانی که مادر بیمار و رنجور خود را بر ارّابه ای سوار کرده تا بتواند او را همراه خود در مسیر زیارت اربعین بیاورد.

موکب های اهل تسنن و حتی پیروان سایر ادیان هم در این میان ، خود دیدنی است که جلوه هایی از دلدادگی خود به حضرت سیدالشهداء را به نمایش می گذارند و هر آن چه را که دارند در طبق اخلاص می نهند.

و سرباز عراقی که به زائر ایرانی که دستانش سالم نیست ، با دست های خود ، آب و غذا می دهد و بر این کار خود در خدمت به زائر سیدالشهدا افتخار می کند.

آیا اخلاص و شور این کودکان را می توان نادیده گرفت و از کنار آن با بی تفاوتی عبور کرد ؟!

فقط عشق و شور وصف ناشدنی به امام حسین علیه السلام می تواند بر این هوای گرم و مسیر طولانی این پیاده روی غلبه کند و سختی این راه را برای عاشقان حسینی، آسان و گوارا جلوه گر نماید.

مسیر نجف تا کربلا در طریق یاحسین آنچنان شلوغ و همراه با ازدحام است که در این ۸۰ کیلومتر به سختی میتوانی قدم برداری و مسیر را براحتی طی کنی

مشّایه ی سالانه اربعین حسینی در عراق حرکتی خود جوش و مردمی و یک رخداد مذهبی با قدمتی بیش از ۱۰۰۰ سال است که اصلا ربطی به هیچ دولتی نداشته و کاملا مردمی است ، این پیاده روی تاریخی از ابتکارات شیعیان عراقی است که طی هزاره جاری با اخلاص وصف ناپذیری در دهه دوم ماه صفر، آن را با خلوصی مثال زدنی برگزار می نمایند.

کاربری ایرانی در فضای مجازی نوشته است : کرایه رفت تا مرز » با زائر ، کرایه مرز تا نجف » با زائر ، کرایه هتل نجف و کربلا » با زائر ، پذیرایی غذا میان راه » با موکب داران عراقی ، کرایه برگشت تا مرز » با زائر ، کرایه پارکینگ بیابانی مرزها » با زائر ، بلیط هواپیما » چندین برابر ، کرایه اتوبوس » دو برابر ، موکب های ایرانی » ۹۹٪ مردمی ، دولت ایران چه هزینه ای می کند ؟!

در طول سال های متمادی تلاش بر این بوده که پذیرایی از زائران اربعین و تهیه امکانات لازم برای برپایی مشّایه و زیارت اربعین و اهتمام بر این شعیره عظیمه ، به شکل مردمی صورت پذیرد ، لذا هیچ دولتی در برپایی این سنت دیرینه ی بیش از هزار ساله شیعیان عراقی دخالتی ندارد.

شاید بتوان گفت که بیش از نود درصد موکب ها و هم چنین پذیرایی ها از زائران اربعین و تهیه امکانات لازم برای برپایی مشایه ی بزرگ اربعین و اهتمام بر این شعیره ی عظیمه ، توسط مردم عراق صورت می پذیرد و البته درصد کمی هم در این میان طی چند سال گذشته شامل برخی از مساعدت‌ها و موکب‌های مردمی‌ است که از دیگر کشورها از جمله ایران، افغانستان، هند و پاکستان، و کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس صورت می پذیرد.